Ψώρα συμπτώματα

Η ψώρα είναι µια κνησµώδης µεταδοτική δερµατοπάθεια που οφείλεται στο ακάρι της ψώρας.  Το ακάρι της ψώρας ζει στην επιδερµίδα του ανθρώπινου σώµατος και πιο συγκεκριµένα το γονιµοποιηµένο θηλυκό ανοίγει µια σήραγγα στην κεράτινη στιβάδα της επιδερµίδας, την οποία επεκτείνει κάθε µέρα ανά 2mm περίπου και τοποθετεί 2-3 αυγά. Συνολικά γεννά 10-25 αυγά και στη συνέχεια πεθαίνει.  Από αυγά εκκολάπτονται οι νύµφες µετά από 3-4 ηµέρες, οι οποίες περιπλανώνται στην επιφάνεια της επιδερµίδας και σχηµατίζουν αβαθείς  θύλακες  στον  αρχικό  ξενιστή  ή  σε  κάποιο  νέο. Τα  ακάρεα  είναι σεξουαλικά έτοιµα, µετά από 14-17 µέρες από την τοποθέτηση των αυγών, µε αποτέλεσµα το θηλυκό να ξεκινά τον κύκλο της νέας γενιάς, ενώ το αρσενικό πεθαίνει γρήγορα. Ο µέσος όρος των ενήλικων ακάρεων που παρασιτούν σε έναν ασθενή είναι περίπου 11. Η διάρκεια ζωής του µακριά από το ανθρώπινο σώµα δεν µπορεί να υπερβεί τις 4 µέρες, τα αυγά του όµως, ζουν περισσότερο. Συμπτώματα Ο χρόνος επώασης κυµαίνεται από 10 ηµέρες έως 4 εβδοµάδες για την ευαισθητοποίηση  του  ασθενή  και  στη  συνέχεια  εµφανίζεται το  κυριότερο  σύµπτωµα ο έντονος  κνησµός  ιδιαίτερα  τη  νύχτα  ή  µετά  από  ζεστό  µπάνιο  ή  έντονη  σωµατική εργασία.  Οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου είναι ανάλογες µε την αλλεργική ευαισθητοποίηση του ατόµου. Από τις βλάβες µόνο οι σήραγγες και οι φυσαλίδες συνδέονται άµεσα µε την παρουσία ακάρεων, ενώ οι υπόλοιπες είναι αποτέλεσµα του  ξεσµού, της  αλλεργικής  ευαισθητοποίησης του  ασθενή καθώς  και  των δευτερογενών λοιµώξεων των βλαβών. Οι βλάβες αυτές διακρίνονται στις εξής:

1. Στις πρωτογενείς, οι οποίες είναι οι σήραγγες και οι φυσαλίδες.

Οι  σήραγγες  µετατρέπονται σε  αύλακες,  όταν  αποσπάται  η  οροφή  τους  από  το ξύσιµο. Σαν εικόνα παρουσιάζονται λευκωπές ή ρυπαρές ανάλογα µε το βαθµό καθαριότητας του ατόµου, ακολουθώντας µια σιγµοειδή ή ζιγκ-ζαγκ πορεία, µήκους περίπου  5-15mm.  Το  τυφλό  άκρο  της  κάθε  σήραγγας  εµφανίζεται  σαν  µια  µικρή γκριζωπή κηλίδα ή µαργαριτοειδής διόγκωση ή  µαργαριτοειδής    φυσαλίδα, η οποία περιέχει το ακάρι. Οι φυσαλίδες αυτές δηµιουργούνται στο τελικό άκρο της σήραγγας. Ο εντοπισµός µιας σήραγγας µπορεί να γίνει µε τη διαγραφή της τοποθετώντας µια σταγόνα µελάνης στο στόµιο της, η οποία θα εισχωρήσει µέσα σ’ αυτή και θα την κάνει εµφανή µετά τον καθαρισµό της περίσσιας. Οι βλάβες αυτές δηµιουργούνται στις µεσοδακτύλιες πτυχές, στις παλάµες , στο ωλένιο χείλος των χεριών και στους καρπούς. Ειδικότερα, στον άνδρα εντοπίζονται στην πόσθη και στη βάλανο, ενώ στη γυναίκα στην άλω του µαστού .

2. Στις δευτερογενείς βλάβες

Είναι  ένας  µεγάλος αριθµός κνιδωτικών βλατίδων  που  παρουσιάζονται συνήθως στους µηρούς, στο υπογάστριο και τους γλουτούς. Επίσης από τον ξεσµό εµφανίζονται δρυφάδες, δευτερογενείς λοιµώξεις και εκζεµατοποίηση των βλαβών. Τέλος, διηθηµένα και φλεγµονώδη οζίδια, ερυθροκαστανόχροα και διαµέτρου 12mm είναι δυνατόν να εµφανιστούν σε κάποιους ασθενείς. Οι συγκεκριµένες βλάβες δηµιουργούνται στη µασχάλη, στο όσχεο, στο επιγάστριο, στο στήθος, στις βουβωνικές  χώρες  και στο πέος. Τα οζίδια αυτά είναι πολύ κνησµώδη και µπορεί να επιµένουν για εβδοµάδες ή και µήνες µετά την ίαση της νόσου. Η µετάδοση τη ψώρας πραγµατοποιείται από γονιµοποιηµένα παράσιτα, τα οποία µεταδίδονται µε την άµεση επαφή όπως η ερωτική επαφή ή άτοµα που κοιµούνται µαζί µε µολυσµένα ρούχα και κλινοσκεπάσµατα.2 Για τους λόγους αυτούς µπορούν να προσβληθούν ολόκληρες οικογένειες, στρατόπεδα, οικοτροφεία και άλλα.   Δημήτριος Κρυπωτός Παθολόγος Ιατρός