Υπέρταση, λέγεται η κατάσταση κατά την οποία η πίεση του ασθενή βρίσκεται πάνω από το 14 και η μικρή πίεση πάνω από το 9. Οι τύποι της υπέρτασης είναι δύο.
Η πρωτοπαθής που έχει άγνωστη αιτιολογία και τα χαρακτηριστικά της είναι :
- Δεν είναι γνωστή η αιτία της.
- Είναι η συνηθέστερη μορφή υπέρτασης.
- Προσβάλλει και τα δυο φύλλα στον ίδιο βαθμό (μεταξύ 40ου - 60ου έτους) και έχει χειρότερη πρόγνωση στους άρρενες.
- Η κληρονομικότητα παίζει σπουδαίο ρόλο στην εμφά-νισή της.
και η δευτεροπαθής που οφείλεται σε γνωστά αίτια όπως είναι οι νευροπάθειες, ενδοκρινικές διαταραχές, στένωση της αορτής, σε κύηση (τοξιναιμία της κύησης) κλπ.
Η υπέρταση, ανάλογα με την βαρύτητα, διακρίνεται σε:
- Ήπια υπέρταση, όταν η μέγιστη πίεση είναι 15 - 20 και η ελάχι-στη 10 - 11.
- Μέσης βαρύτητας υπέρταση, όταν η μέγιστη είναι 18 - 23 και η ελάχιστη 11 - 13.
- Βαριά υπέρταση, όταν η μέγιστη είναι παο 23 - 30 και η ελάχι-στη πάνω από 14.
Παρουσιάζει:
- Για πολλά χρόνια δεν υπάρχουν συμπτώματα εκτός από την αύ-ξηση της πίεσης.
- Πρώϊμα συμπτώματα είναι η νευρικότητα, η κόπωση, η αϋπνία, η μείωση της ενεργητικότητας κλπ.
- Αργότερα εμφανίζονται:
- Κεφαλαλγία
- Διαταραχές της μνήμης.
- Ίλιγγος κλπ.
Ένα υπερτασικό άτομο μπορεί να πεθάνει από καρδιακή ανεπάρκεια ή από εγκεφαλική αιμορραγία ή τέλος από νεφρική ανεπάρκεια.
Πρέπει να τονιστεί ότι η βαρύτητα της υπέρτασης μπορεί να εκτιμηθεί και από τις αλλοιώσεις του αμφιβληστροειδούς του οφθαλμού (μεταβο-λές του εύρους των αγγείων του, παρέκκλιση των αγγείων, αιμορραγίες κλπ.).
Όταν στην θηλή του οπτικού νεύρου αναπτυχθεί οιδημα, η πρόγνωση είναι κακή.
Η θεραπεία συνίσταται σε:
- Ανάπαυση, περιορισμό των διάφορων δραστηριοτήτων, δίαιτα (όχι αλάτι, λίπη κλπ.), ηρεμηστικά φάρμακα.
- Αντιϋπερτασικά φάρμακα (για ήπιες υπερτάσεις ρεσερπίνη, για μέσες υπερτάσεις Α-μέθυλ-dopa και για βαριές υπερτάσεις γου-αναιθιδίνη). Μαζί με τα αντιϋπερτασικά φάρμακα, που με ποι-κίλλο μηχανισμό διευρύνουν τα αγγεία, δίνουμε και διουρητικά φάρμακα.
Χρειάζεται προσοχή στην φαρμακευτική αντιμετώπιση της υπέρτασης στις εξής περιπτώσεις:
- Όταν συνυπάρχει νεφρική ανεπάρκεια (προκαλείται ελάττωση της διούρησης και αύξηση της ουρίας).
- Όταν υπάρχει αθηροσκλήρωση στα αγγεία του εγκεφάλου και της καρδιάς (κίνδυνος θρόμβωσης και δημιουργία εμφράγματος του μυοκαρδίου κλπ.).
Δημήτριος Κρυπωτός
Ιατρός Παθολόγος
Αξιολογήστε το Άρθρο