Σκωληκοειδίτιδα

Η οξεία, η υποξεία και η χρόνια φλεγμονή της σκωληκοειδούς απόφυσης παρ’ ότι από πολλούς αμφισβητείται η ύπαρξη των δυο τελευταίων είναι συχνές καταστάσεις. Οφείλεται κυρίως σε απόφραξη της απόφυσης από κοπρόλιθο ή ξένο σώμα, οπότε δημιουργούνται τα εξής επακόλουθα: η βλέννα που φυσιολογικά παράγεται από τον βλεννογόνο της απόφυσης μαζεύεται μέσα σε αυτή με αποτέλεσμα την ανάπτυξη μικροβίων και την φλεγμονή της σκωληκοειδούς. Το περιεχόμενο γίνεται πυώδες, βλάπτεται η κυκλοφο-ρία του αίματος στο τοίχωμα, με αποτέλεσμα την νέκρωση της απόφυ-σης. Αν δεν χειρουργηθεί αμέσως υπάρχει κίνδυνος να “ραγεί” και να εξέλ-θει το σηπτικό περιεχόμενό της στην περιτοναϊκή κοιλότητα με τελικό αποτέλεσμα την οξεία περιτονίτιδα που είναι μια αρκετά βαριά επιπλοκή. Πρέπει να τονιστεί ότι άτομα με αμυγδαλίτιδα παρουσιάζουν περιτονί-τιδα. Η οξεία σκωληκοειδίτιδα εκδηλώνεται με έντονο πόνο, αρχικά γύρω από τον ομφαλό και μετά στον δεξιό λαγόνιο βόθρο. Συνοδεύεται από ναυτία και εμμέτους. Ο ασθενής παρουσιάζει 37,5ο C  - 38ο C θερμοκρασία, 100 - 120 σφύ-ξεις το λεπτό και στο αίμα του αυξάνουν τα λευκά αιμοσφαίρια (κυρίως τα πολυμορφοπύρηνα). Αν βέβαια φτάσει να γίνει περιτονίτιδα ή να σχηματιστεί απόστημα, τα συμπτώματα είναι διαφορετικά και η κατάσταση βαριά. Θεραπευτικά γίνεται χειρυργική επέμβαση. Αν όμως αυτό είναι δύσκο-λο, αντιμετωπίζουμε την κρίση συντηρητικά. Ο ασθενής παίρνει μόνο ψυχρά ποτά, μένει στο κρεββάτι με παγοκύστη στα κοιλιακά τοιχώματα και χορηγούνται αντιβιοτικά. Όταν περάσουν 36 - 48 ώρες από την κρίση, θεωρούμε ότι η νόσος έπεσε στο υποξύ στάδιο. Υπάρχει η πιθανότητα αυτόματης θεραπείας.   Δημήτριος Κρυπωτός Ιατρός Παθολόγος