Ρινοπλαστική

Οι βοηθητικές επεμβάσεις της ρινοπλαστικής είναι οι ακόλουθες:

1. Πολλές φορές συνυπάρχει και πρόβλημα διαφράγματος και αυτό θα πρέπει επίσης να αντιμετωπισθεί ή πριν ή ταυτόχρονα με την ρινοπλαστική, γιατί αλλιώς το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι σίγουρο. Όταν υπάρχει σκολίωση του διαφράγματος και δεν διορθωθεί, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα παρασύρει και θα παραμορφώσει τη μύτη ακόμη και μετά από την πιο επιτυχημένη ρινοπλαστική.
2. Τέλος συμπληρωματική επέμβαση αποτελεί η διόρθωση του πώγωνος, που συχνά είναι αναγκαία με σκοπό τη βελτίωση κυρίως της πλάγιας εικόνας του προσώπου (προφίλ). Ανάλυση θα γίνει στο αντίστοιχο κεφάλαιο.

Αντενδείξεις Η επιλογή των υποψηφίων για την επέμβαση αυτή χρειάζεται μεγάλη προσοχή και ικανότητα του χειρουργού να διεισδύει στις ρίζες του προβλήματος. Τα κριτήρια επιλογής του υποψήφιου προς επέμβαση ασθενούς είναι:

1. Η σωστή κατανόηση του λόγου για τον οποίο επιθυμεί αυτή την αλλαγή στο σχήμα της μύτης του ο ασθενής και το τι περιμένει από αυτήν. Με τον τρόπο αυτό ο χειρουργός καταλαβαίνει αν είναι διαταραγμένη ή όχι η προσωπικότητα του ασθενή.
2. Από μία συζήτηση μεταξύ γιατρού και ασθενή θα γίνουν δεκτοί εκείνοι οι ασθενείς που κατανοούν τα προβλήματα και που οι απαιτήσεις τους βρίσκονται μέσα στα όρια του πραγματοποιήσιμου και στις δυνατότητες του χειρουργού.
3. Αν από τη διερεύνηση του ιστορικού και την αντικειμενική εξέταση προκύψουν υπόνοιες ή βεβαιότητα για σοβαρούς κινδύνους που μπορεί να διατρέξει η ζωή του ασθενή με την εγχείρηση, τότε αυτή θα πρέπει να αποκλεισθεί.

Επιπλοκές Όταν η επέμβαση της ρινοπλαστικής γίνει προσεκτικά, σπάνια συμβαίνουν επιπλοκές με μόνιμο χαρακτήρα. Το ποσοστό των επιπλοκών κατά ορισμένους συγγραφείς φθάνει το 18,8%, ευτυχώς όμως, όλες χωρίς μόνιμες επιπτώσεις στο τελικό αποτέλεσμα. Οι πιο συνηθισμένες είναι:

1. Οίδημα διαρκείας.
2. Υπερβολική ανάπτυξη συνδετικού ιστού.

Σπανιότερες επιπλοκές είναι:

3. Μετεγχειρητική αιμορραγία.
4. Διάτρηση του διαφράγματος.
5. Υπαισθησία ή παροδική ανοσμία.
6. Εφιππιοειδής μύτη. Αποτελεί ακόμη σπανιότερη επιπλοκή και οφείλεται σε καθίζηση του διαφράγματος
7. Βλάβη της δακρυϊκής συσκευής.
8. Σχηματισμός βλεννοειδούς κύστης στο ριζορρίνιο.
9. Καθίζηση των πτερυγίων των χόνδρων.
10. Η διόρθωση της μύτης όταν βραχυνθεί περισσότερο από όσο έχει υπολογισθεί, από κακό υπολογισμό. Αποτελεί ίσως τη δυσκολότερη επιπλοκή όσον αφορά τη διόρθωσή της. Στην περίπτωση αυτή προτείνεται διόρθωση-επιμήκυνση, που βασίζεται σε κρημνό από το ρινικό διάφραγμα.
11. Η μη απόλυτη ικανοποίηση των χειρουργημένων σε ποσοστό 10-35% από την καινούργια μύτη. Τις περισσότερες φορές χωρούν μικροδιορθώσεις που βελτιώνουν το αποτέλεσμα.

  Ζάρπα Ευαγγελία Πτυχ. Αισθητικός – Κοσμητολόγος ΤΕΙ Αθήνας Καθηγήτρια Αισθητικής – Πιστοποίησης Εισηγήτρια Σεμιναρίων