Παρασιτικά νοσήματα

Λέγονται τα νοσήματα που οφείλονται σε διάφορα παράσιτα, που αναπτύσσονται κυρίως στο παχύ έντερο. Τα παράστια μεταδίδονται στον άνθρωπο με τα “ωά” τους που βρίσκο-νται σε μολυσμένες τροφές, γι’ αυτό και τα νοσήματα είναι συχνά σε υπανάπτυκτες χώρες. Τα νοσήματα αυτά είναι:   Η οξυουρίαση Οφείλεται στον οξύουρο και χαρακτηρίζεται από ποικίλλα ακαθόριστα ενοχλήματα (άτακτες κενώσεις, ακαθόριστους πόνους κλπ.). Χαρακτηριστικό σύμτπωμα είναι ο κνησμός στην περιοχή του δακτυλίου κυρίως την νύχτα, που οφείλεται στην μετακίνηση των θηλέων σκωλήκων γιατί στην περιοχή αυτή γεννούν τα “ωά” τους.       Η ασκαριδίαση Οφείλεται στην ασκαρίδα και χαρακτηρίζεται από κωλικοειδείς πό-νους, άτακτες κενώσεις, ναυτία κλπ. Ασκαριδίαση μπορεί να αναπτυχθεί και στους πνεύμονες.    Τριχίνωση Οφείλεται στην τριχινία την σπειροειδή και μεταδίδεται με το “ατελώς” βρασμένο χοιρινό κρέας ή με τα λουκάνικα, το χοιρομέρι κλπ. Το παράσιτο αρχικά παραμένει στο πεπτικό όπου προκαλεί διάρροιες, εμμέτους κλπ., αλλά μπορεί να μεταναστεύσει και σε άλλα όργανα, όπου προκαλεί ανάλογα συμπτώματα.    Οι ταινιάσεις Οφείλονται στους κεστώδεις σκώληκες ή ταινίες. Προκαλούν διατα-ραχές γιατί απορροφούν με ώσμωση τις θρεπτικές ουσίες του εντέρου, οπότε το άτομο βαθμιαία αδυνατίζει και γιατί όταν αναπτύσσονται - η ταινία η άοπλος μπορεί να φτάσει πολλά μέτρα - προκαλούν διαταραχές στην λειτουργία του εντέρου (κωλικούς, διάρροιες κλπ.).    Η εχινοκοκκίαση Οφείλεται στην εχινόκοκκο ταινία και είναι συχνό νόσημα στην Ελλάδα. Η εχινόκοκκος ταινία προκαλεί διαταραχές κυρίως στο ήπαρ και τους πνεύμονες. Ο κύκλος και η εξέλιξη του νοσήματος έχουν αναπτυχθεί σε αντίστοιχο άρθρο για τον εχινόκοκκο. Η διάγνωση των περισσότερων παρασιτώσεων γίνεται με την παρασι-τολογική εξέταση των κοπράνων. Η θεραπεία περιλαμβάνει την χορήγηση ανθελμινθικών φαρμάκων (οι παρασιτώσεις λέγονται και ελμινθιάσεις) και καθαρτικών πριν και μετά την εφαρμογή των ανθελμινθικών. Τα καθαρτικά χορηγούνται πριν για να καθαρίσει το έντερο από άλλες ουσίες και να δράσουν καλύτερα τα ανθελμινθικά και μετά για να αποβληθούν τα εξουδετερωθέντα παράσιτα και για να απαλλαχθεί ο οργανισμός από τα φάρμακα που είναι τοξικά. Τέλος πρέπει να τονιστεί ότι η ρπουλακτική θεραπεία (απομόνωση των ασθενών, έλεγχος των τροφών…) έχει σπουδαία σημασία γιατί οι παρα-σιτώσεις μπορούν να οδηγήσουν σε επιδημία.   Δημήτριος Κρυπωτός Ιατρός Παθολόγος