Οστρακιά, διφθερίτιδα, σηψαιμίες

 Οστρακιά

Οφείλεται στον αιμολυτικό στρεπτόκοκκο και αφήνει ανοσία. Οι ιδιοι στρεπτόκοκκοι προκαλούν την κυνάγχη (φλεγμονή των αμυγδαλών και του φάρυγγα), το ερσυπέλας (φλεγμονή του δέρματος ή των βλεννογό-νων με ερυθρότητα που ξεχωρίζει καλά παο την υγιή περιοχή) κλπ. Εκδηλώνεται με ρίγος, πυρετό και κυνάγχη. Μετά ακολουθεί εξάνθη-μα που είναι στικτό και πορφυρό. Η χορήγηση πενικιλλίνης σε ένεση προκαλεί γρήγορη και θεαματική θεραπεία.

Διφθερίτιδα

Οφείλεται στην εξωτοξίνη του κορυνοβακτηριδίου της διφθερίτιδας. Μεταδίδεται με τα σταγονίδια του πάσχοντος και εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά ιδιαίτερα τον χειμώνα. Το βακτηρίδιο εγκαθίσταται στον φάρυγγα. -    Συνήθως αρχίζει σαν φλεγμονή των αμυγδαλών, παρουσιάζει πυρετό, τοπικό πόνο, ταχυκαρδία κλπ. -    Χαρακτηριστική είναι η δημιουργία μεμβρανοειδών σχηματι-σμών, που καλύπτουν τις αμυγδαλές ή και την μαλακή υπερώα και δύσκολα ξεκολλούν. -    Κίνδυνος υπάρχει, γιατί οι ψευδομεμβράνες μπορούν να επεκτα-θούν και να φράξουν το λάρυγγα με αποτέλεσμα την ασφυξία. Οι επιπλοκές που μπορούν να εμφανιστούν είναι: -    Προσβολή του μυοκαρδίου που μπορεί να καταλήξει σε καρδια-κή ανεπάρκεια (η προσβολή μπορεί να είναι ύπουλη γι’ αυτό και επιβάλλεται να γίνονται συχνά ηλεκτροκαρδιογραφήματα όσο διαρκεί η νόσος). -    Παραλύσεις λόγω προσβολής διάφορων νεύρων. Ως θεραπεία συνίσταται: -    Η χορήγηση αντιδιφθεριτικού ορού (αντιτοξινικός) ακόμη και σε υποψία διφθερίτιδας. -    Η χορήγηση αντιβιοτικών (κυρίως πενικιλλίνης και στρεπτομυ-κίνης). Με τα αντιβιοτικά καταστρέφονται τα βακτηρίδια και παύει η παραγωγή της τοξίνης τους, χωρίς να επιρρεάζεται η το-ξίνη. -    Αντισηψία του στοματοφάρυγγα. -    Στα παιδιά γίνεται εμβολιασμός με εξασθενημένη διφθεριτική τοξίνη (μάλιστα υπάρχει το τριπλό εμβόλιο: διφθερίτιδας, τετά-νου και κοκκύτη).

Σηψαιμίες

Οι σηψαιμίες είναι βαριές καταστάσεις κατά τις οποίες κυκλοφορούν στο αίμα συνεχώς ή διακεκομμένα μικρόβια, που οι τοξίνες τους ή τα προϊόντα της καταστροφής των κυττάρων του πάσχοντος προκαλούν τα διάφορα συμπτώματα. Αν κυκλοφορούν μικρόβια χωρίς να υπάρχουν συμπτώματα, μιλάμε για μικροβιοαιμία. Πυαιμία είναι η μορφή της σηψαιμίας κατά την οποία δημιουργούνται νέες πυώδεις εστίες, εκτός της αρχικής, σε διάφορα ση-μεία του οργανισμού. Τα μικρόβια που προκαλούν σηψαιμίες, και μπορεί να θεωρηθούν ως αιτίες της, είναι: -    Στρεπτόκοκκοι (αμυγδαλίτιδα, κυνάγχη, ιγμορίτιδα, ωτίτιδα, σκωληκοειδιτιδα, τραύματα κλπ. είναι οι αρχικές εστίες). -    Σταφυλόκοκκοι (φλεγμονές δέρματος, λοιμώξεις των πνευμό-νων, οστών, νεφρών, είναι οι αρχικές εστίες). -    Οι πνευμονιόκοκκοι (η πνευμονία, αρθρίτιδες, μηνιγγίτιδες είναι οι αρχικές εστίες). -    Οι μηνιγγιδόκοκκοι (μηνιγγίτιδα, φαρυγγίτιδα κλπ. είναι οι αρχι-κές εστίες). -    Οι γοννόκοκκοι (φλεγμονές των γεννητικών οργάνων είναι οι αρχικές εστίες). -    Οι αιμόφιλοι της γρίπης (λοιμώξεις του αναπνευστικού), το κο-λοβακτηρίδιο, οι πρωτείς και η κλεψιέλλα της πνευμονίας.   Τα παραπάνω μικρόβια προκαλούν προκαλούν τοπικές φλεγμονές που αποτελούν την αρχική εστία της σηψαιμίας. Αν δεν είναι γνωστές οι αιτίες μιας σηψαιμίας, τότε αυτή λέγεται κρυ-πτογενής. Οι σηψαιμίες: -    Συνήθως αρχίζουν απότομα με ρίγος, υψηλό πυρετό, κακουχία κλπ. -    Εκείνο που πρέπει να αναζητάμε είναι η αρχική εστία (οποιαδή-ποτε φλεγμονή, τραύμα, κάκωση, είτε νέα είτε παλιά, μπορεί να είναι η αρχική εστία). -    Καμιά φορά τα συμπτώματα είναι ήπια. -    Εκτός από τα γενικά φαινόμενα είναι δυνατό να υπάρχουν εκδη-λώσεις από το δέρμα (εξανθήματα), την καρδιά (μυοκαρδίτιδες) κλπ.   Για να θεραπευτούν οι σηψαιμίες θα πρέπει να βρεθεί η αρχική εστία από όπου θα πάρουμε δείγμα, το οποίο θα καλλιεργήσουμε για να βρούμε το μικρόβιο που προκάλεσε την κατάσταση. Μετά θα κάνουμε test ευαισθησίας του μικροβίου στα αντιβιοτικά και βρίσκοντας το κατάλληλο αντιβιοτικό το χορηγούμε ακόμα στον ασθενή.   Δημήτριος Κρυπωτός Παθολόγος