Στην περιοχή του αυχένα έχουν διάφορα ονόματα, ενώ στην περιοχή του κορμού καλούνται σπονδυλικοί και σχηματίζουν μια μεγάλη μυική μάζα, η οποία βρίσκεται δεξιά και αριστερά από τη γραμμή, την οποία σχηματίζουν οι ακανθώδεις αποφύσεις των σπονδύλων. Αυτοί οι επιμήκεις μύες συμβάλλουν στο να πραγματοποιείται η έκταση της σπονδυλικής στήλης και της κεφαλής. Επί πλέον η μονόπλευρη σύσπασή τους συμβάλλει στο να γίνεται η πλάγια κάμψη και η στροφή της σπονδυλικής στήλης και της κεφαλής.
- Οι επιφανειακοί (επιπολείς) μύες. Αυτοί οι μύες είναι οι μικροί μύες οι οποίοι καλύπτουν τους προηγούμενους καθώς και δύο μύες, που είναι τελείως επιφανειακοί, δηλαδή κάτω από το δέρμα, και καλύπτουν όλα τα μυικά στρώματα της ράχης του κορμού.
Οι δύο αυτοί είναι:
- Ο τραπεζοειδής, που εκτείνεται από το ινιακό οστό και την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης μέχρι την άκανθα της ωμοπλάτης και την κλείδα προς τα έξω. Ο μυς αυτός συμβάλλει στην ανύψωση του ώμου. Προκαλεί επίσης την έκταση της κεφαλής και του κορμού.
- Ο πλατύς ραχιαίος μυς, που εκτείνεται από το πίσω τμήμα της λαγόνιας ακρολοφίας και από την οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στήλης ως το άνω τριτημόριο του βραχίονα, περιβάλλοντας έτσι το κάτω μέρος του θώρακα. Αυτός ο μυς βοηθά στην έλξη και στην έσω στροφή του άνω άκρου και συντελεί στην ανύψωση του κορμού.
Οι μύες της πρόσθιας επιφάνειας του κορμού.
Είναι οι μύες του θώρακα, των κοιλιακών τοιχωμάτων και οι εσωτερικοί μύες του κορμού (κοιλιάς).
- Οι μύες του θώρακα. Συμπληρώνουν τα κενά της θωρακικής κοιλότητας, Βασικά είναι οι ωμοθωρακικοί, οι ιδίως θωρακικοί και το διάφραγμα. Οι ωμοθωρακικοί είναι 4 μύες.
- Ο μείζων και ελάσσων θωρακικός, που εκτείνονται εμπρός από το πρόσθιο θρακικό τοίχωμα μέχρι το άνω τμήμα του βραχίονα προς τα έξω. Ο μείζων θωρακικός συμβάλλει στην προσαγωγή του βραχίονα.
Ο ελάσσων θωρακικός καλύπτεται από τον προηγούμενο και εκτείνεται από την κορακοειδή απόφυση της ωμοπλάτης μέχρι τα έξω όρια της 3ης , 4ης , και 5ης πλυράς. Συμβάλλει στην κατάσπαση του ώμου και στην εισπνοή.
- Ο υποκλείδιος, που εκτείνεται από την κλείδα ως την πρώτη πλευρά και είναι εισπνευστικός μυς.
- Ο πρόσθιος οδοντωτός, που εκτείνεται από την ωμοπλάτη ως τα δέκα πρώτα πλευρικά τόξα. Συμβάλλει στην κινητικότητα του ώμου και είναι και εισπνευστικός μυς
Οι ιδίως θωρακικοί, διακρίνονται στους μεσοπλεύριους και στον εγκάρσιο θωρακικό μυ.
- Οι μύες της κοιλιάς. Ανάλογα με τη θέση τους διακρίνονται σε πρόσθιους, πλάγιους και οπίσθιους.
Το πρόσθιο και το πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα σχηματίζεται από πέντε μύες από κάθε πλευρά.
- Οι πρόσθιοι μύες της κοιλιάς είναι δύο. Ο ορθός κοιλιακός και ο πυραμοειδής.
Ο ορθός κοιλιακός είναι κάθετος και εκτείνεται από το πρόσθιο κάτω όριο της θωρακικής κοιλότητας προς τα πάνω, μέχρι την ηβική σύμφυση προς τα κάτω. Περιβάλλεται από μεγάλη απονεύρωση, τη θήκη του ορθού κοιλιακού, η οποία σχηματίζεται από τις απονευρώσεις των άλλων μυών της κοιλιάς. Ο δεξιός και αριστερός, ορθός κοιλιακός χωρίζονται ο ΄νας από τον άλλο από μία ινώδη γραμμή. Η γραμμή αυτή είναι πολύ παχιά και σχηματίζεται από τη διασταύρωση στη μέση γραμμή των απονευρωτικών ινών των απονευρώσεων των πλαγίων κοιλιακών μυών. Αυτή η ινώδης γραμμή καλείται λευκή γραμμή.
Ο πυραμοειδής είναι ένας μικρός μυς, που δεν απαντά συχνά, βρίσκεται δε μπροστά από το κατώτερο τμήμα του ορθού κοιλιακού, μέσα στη θήκη του.
- Οι πλάγιοι μύες της κοιλιάς. Είναι τρεις: ο έσω και ο έξω λοξός και ο εγκάρσιος κοιλιακός μυς.
Ο έξω λοξός βρίσκεται πολύ επιφανειακά και εκτείνεται από το κατώτερο μέρος της πλάγιας επιφάνειας του θώρακα ως τη λαξγόνια ακρολοφία και τη λευκή γραμμή. Οι ίνες του είναι λοξές προς τα κάτω και προς τα εμπρός και γι’ αυτό λέγεται λοξός. Προς τα κάτω η απονεύρωσή του σχηματίζει το βουβωνικό σύνδεσμο.
Ο έσω λοξός βρίσκεται κάτω από τον προηγούμενο πορεύεται επίσης πλάγια προς τα πάνω και προς τα εμπρός από τη λαγόνια ακρολοφία προς το θωρακικό τοίχωμα και προς τη λευκή γραμμή. Σχηματίζει επίσης μια θήκη με δύο πέταλα, που περιβάλλει τον ορθό κοιλιακό μυ. Ο εγκάρσιος κοιλιακός βρίσκεται πολύ βαθιά και εκτείνεται εγκάρσια από την οσφυική μοίρα της ΣΣ προς τη λευκή γραμμή.
Η δράση όλων αυτών των υών είναι σημαντική, εκτός δε από το γεγονός ότι προφυλάσσουν τα κοιλιακά σπλάχνα τα οποία καλύπτουν, πιέζουν με τη σύσπασή τους αυτά τα σπλάχνα, συμβάλλοντοας έτσι στην αφόδευση, στην κίνηση και στην έντονη εκπνοή. Επί πλέον συμβάλλουν στις κινήσεις του θώρακα και όταν συσπώνται μονόπλευρα, βοηθούν στην πλάγια κλίση του θώρακα.
Το κοιλιακό τοίχωμα παρουσιάζει όμως ασθενή σημεία. Στα σημεία αυτά προκαλούνται οι κήλες, τέτοια σημεία είναι του ομφαλού (ομφαλοκοίλη), της λευκής γραμμής (κήλη της λευκής γραμμής) και του βουβωνικού πόρου (βουβωνοκήλη).
- Οι οπίσθιοι μύες της κοιλιάς. Βασικά πρόκειται για ένα μυ, τον τετράγωνο οσφυικό, που εκτείνεται από τη λαγόνια ακρολοφία μέχρι την οσφυϊκή μοίρα της ΣΣ και τη 12 πλευρά. Είναι εκπνευστικός μυς και συμβάλλει στις κινήσεις της οσφυικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.
- Οι εσωτερικοί μύες του κορμού.
Το διάφραγμα είναι ένας πλατύς μυς που χωρίζει το θώρακα από την κοιλιά. Προσφύεται στους σπονδύλους, στις πλευρές και στους πλευρικούς χόνδρους καθώς καις το στέρνο. Το διάφραγμα έχει το σχήμα ενός θόλου, δηλαδή είναι θολωτός μυς, με το κυρτό προς τα πάνω. Προς τα αριστερά βρίσκεται η καρδιά, όπου το καρδιακό αυτό εντύπωμα χωρίζει το διάφραγμα σε δύο θολωτά τμήματα, τα ημιδιαφράγματα. Από αυτά το ένα βρίσκεται δεξιά και το άλλο αριστερά. Το διάφραγμα έρχεται σε άμεση επαφή προς τα πάνω με την καρδιά, η οποία περιβάλλεται από το περικάρδιο, με τους πνεύμονες, οι οποίοι με τη σειρά τους περιβάλλονται από τον υπεζωκότα. Κάτω από το διάφραγμα, δεξιά είναι το ήπαρ και αριστερά το στομάχι και ο σπλήνας. Το διάφραγμα έχει πολλά στόμια (τρήματα) από τα οποία περνούν διάφορα όργανα, που πορεύονται από το θώρακα προς την κοιλιά ή και αντίθετα (αορτή, κάτω κοίλη φλέβα, οισοφάγος, πνευμονογαστρικά νεύρα, σπλαχνικά και συμπαθητικά νεύρα). Το διάφραγμα νευρώνεται από το φρενικό νεύρο. Είναι ο βασικός μυς της αναπνοής και η λειτουργία του μελετάται στη φυσιολογία της αναπνοής. Εκτός από τον αναπνευστικό ρόλο, η σύσπαση του διαφράγματος έχει ως αποτέλεσμα την πίεση των κοιλιακών σπλάχνων και παίζει έτσι ένα σημαντικό ρόλο κατά την αφόδευση και την ούρηση. Ο λαγονοψοϊτης είναι ένας άλλος μυς, που εκτείνεται από το πλάγιο τμήμα της σπονδυλικής στήλης και της λαγόνιας ακρολοφίας ως το ανώτερο έξω όριο του μηρού, όπου προσφύεται στο μικρό τροχαντήρα και συμβάλλει στην κάμψη του μηρού προς τη λεκάνη.
Η. Δ. Κούβελας Καθ. Πειραματικής φυσιολογίας Παν. Πάτρας
Εύη Ζάρπα
Αξιολογήστε το Άρθρο