Μακιγιάζ και ιστορική αναδρομή

Ο όρος μακιγιάζ είναι προέρχεται από το γαλλικό ρήμα maquiller που σημαίνει μεταβάλλω, αλλοιώνω. Ο ελληνικός όρος που μπορεί να τον αντικαταστήσει είναι ψιμυθίωση. Προέρχεται από το ψιμύθιο, κοινή ονομασία του ανθρακικού μολύβδου. Τον ανθρακικό μόλυβδο σε μορφή λευκής σκόνης τον χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα για τη λεύκανση της επιδερμίδας. Στην Αρχαία Ελλάδα το μακιγιάζ ήταν διακριτικό.  Το χρώμα του δέρματος φωτεινό και αυτό το κατάφερναν με το άπλωμα ανθρακικού μολύβδου. Μάγουλα και χείλη τονίζονταν ελαφρά με απαλό κόκκινο χρώμα.  Το κόκκινο το επαιρναν από λουλούδια, καρπούς και ρίζες δέντρων και φυτών.  Στα μάτια έβαζαν στο επάνω βλέφαρο μαύρη λεπτή γραμμή και μαύρη σκιά στο χώρο του βλεφάρου.  Τις βλεφαρίδες τις έβαφαν μαύρες και τις γυάλιζαν με ένα μίγμα που φτιαχνόταν από ρετσίνι, αμμωνία και αυγό.  Τα φρύδια πάλι τα τόνιζαν με μαύρο χρώμα το οποίο έπαιρναν από καπνιά.  Όσο για τα χείλη δεν ήταν έντονα γιατί ήθελαν να εστιάζουν την προσοχή στο βλέμμα και όχι στα χείλη. Το μακιγιάζ στην Αρχαία Ρώμη αντίθετα ήταν βαρύ και υπερβολικό γιατί αποτελούσε παράγοντα επίδειξης του πλούτου.  Το δέρμα φαινόταν άσπρο και τα μάγουλα είχαν έντονο κόκκινο χρώμα.  Στα μάτια υπήρχε μεγάλο παχύ περίγραμμα και οι βλεφαρίδες ήταν πολύ βαμμένες με μαύρο χρώμα και πολλές φορές φορούσαν από   επάνω ακόμη και ψεύτικες.  Τα φρύδια με τη σειρά τους αποτριχώνονταν λίγο αλλά βάφονταν με έντονο μαύρο χρώμα.  Τα χείλη ήταν και αυτά έντονα αλλά εδώ το χρώμα τους ήταν κόκκινο. Ένας τόπος όπου το μακιγιάζ αλλά και η περούκα ήταν μέρος της καθημερινότητας μόνο της ανώτερης τάξης ήταν η Αρχαία Αίγυπτος.  Εδώ από τη μία χρησιμοποιείται για να ομορφύνει τα χαρακτηριστικά του προσώπου και από την άλλη ως αντιηλιακή προστασία.  Το μακιγιάζ είναι έντονο, έχει αρμονία στα χρώματα αλλά είναι πολύ πολύπλοκο.  Πολλές φορές οι γραμμές του περιγράμματος των ματιών φεύγουν εντελώς έξω από τα όρια του ματιού προς τους κροτάφους.  Στα βλέφαρα απλώνονταν πράσινη ή μπλε σκιά ενώ και στη μέση του επάνω βλεφάρου συνήθως υπήρχε μία έντονη ίδιου χρώματος οριζόντοα γραμμή.  Τα φρύδια βάφονταν επίσης με μαύρο χρώμα, ήταν παχιά με καθοδική φορά.  Τα χείλη ήταν έντονα περιγεγραμμένα με σκούρο καφέ το οποίο προς το εσωτερικό των χειλιών κατέληγε σε σκούρο κόκκινο. Στις ανατολικές χώρες, Κίνα και Ιαπωνία,  πάλι το μακιγιάζ ήταν προνόμια μόνο της υψηλής κοινωνικής τάξης.  Το δέρμα βαφόταν άσπρο για έντονη λάμψη ενώ τα χείλη ήταν μικρά στρογγυλεμένα και κόκκινα.  Τα μάτια περιγράφονταν με μαύρο χρώμα και τα φρύδια ήταν ανοδικά και λεπτά, καλοσχηματισμένα. Κατά το μεσαίωνα υπήρχαν μεγάλες αλλαγές στο μακιγιάζ.  Το μακιγιάζ ήταν σχεδόν διάφανο, υπερβολικά απαλό και φυσικό.  Το ιδανικότερο σχήμα προσώπου ήταν το μακρόστενο και χωρίς γωνίες.  Τα φρύδια αποτριχώνονταν εντελώς ή σχημάτιζαν λεπτή γραμμή και τα μάτια τονίζονταν ελαφρά σε αμυγδαλωτό σχήμα.  Τα χείλη, τα μάγουλα και οι βλεφαρίδες ήταν από ελαφρώς ώς καθόλου βαμμένα. Στην αναγέννηση πάλι το μακιγιάζ γίνεται πιο έντονο, κυριαρχεί η τόνιση των χαρακτηριστικών.  Τα μάτια σχηματίζονται σε αμυγδαλωτό σχήμα με μαύρο χρώμα, δείχνουν μεγαλύτερα και τα μάγουλα βάφονται με ένα βαθύ βυσσινή χρώμα.  Τα χείλη δεν είναι τόσο έντονα είναι ελαφρώς κόκκινα. Τέλος από τον 17ο αιώνα και μετά το μακιγιάζ περνά σε δεύτερη μοίρα και η προσοχή δίνεται στην κόμμωση και το ντύσιμο.  Χρησιμοποιείται μόνο πούδρα λευκή και ελαφρό μαύρο περίγραμμα στα μάτια.  Το 18ο αιώνα υπάρχει μία αντιστροφή των πραγμάτων προς την υπερβολή.  Στα μάγουλα τοποθετούνταν έντονο κόκκινο κυκλικά, τα φρύδια ήταν φυσικά και γυάλιζαν και τα χείλη έντονα κόκκινα.  Το πρόσωπο δε, ήταν καλλυμένο με ένα παχύ λευκό στρώμα.  Στα φρύδια δε γινόταν καθόλου αποτρίχωση και τα μάτια περιγράφονταν πάλι με μαύρο χρώμα.   Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου Εύη Ζάρπα Πτυχ. Αισθητικός-Κοσμητολόγος ΤΕΙ Αθήνας Πηγές: makeupmagazine.com