Ιστορικά στοιχεία για μακιγιάζ

Οι βασικές πηγές από τις οποίες μαθαίνουμε για τα καλλυντικά της αρχαιότητας είναι οι τοιχογραφίες, τα γλυπτά, και τα γραπτά κείμενα.  Ξεκινώντας λοιπόν από τις πρωτόγονες φυλές, οι άνθρωποι χρωμάτιζαν τα διάφορα σημεία του σώματός τους με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την τελετή ή τη δραστηριότητα, για παράδειγμα πόλεμος, ιεροτελεστία, κυνήγι, τάξη.  Με το πέρασµα    των    χρόνων    το    µακιγιάζ    γίνεται    µέσο ένδειξης οµορφιάς, όπου οι άνθρωποι των κατώτερων κοινωνικών τάξεων το ξεκινούν ως ενασχόληση και το εξελίσσουν σε τέχνη προς εξυπηρέτηση των ατόµων των υψηλότερων τάξεων. Τα  χρώµατα που χρησιµοποιούσαν, ιδιαίτερα στην Αίγυπτο, ήταν πολλά.  Οι χρωστικές    ουσίες    φτιάχνονταν    από    φλοιούς    δέντρων,    φυτά, βότανα,    µούρα    και    πολλά    άλλα.    Το    φούµο        είχε    χρήση    σε βλεφαρίδες, βλέφαρα και φρύδια. Επίσης το κόκκινο οξείδιο του σιδήρου,    ο    καολίνης    και    ο    ψευδάργυρος    τοποθετούνταν    στο πρόσωπο µε σκοπό τον τονισµό των φυσικών στοιχείων του. Οι  Ρωµαίοι  και  αργότερα  οι  Έλληνες  φηµίζονταν  για  τα λουτρά    τους,    όπου    ήταν    φυσικό    τµήµα    της    καθηµερινής δραστηριότητας  τους  ιδιαίτερα    µετά  την  άσκηση. Στα    λουτρά γινόταν χρήση διαφόρων λαδιών, ιδιαίτερα αιθέριων ελαίων καθώς το σαπούνι ακόµα δεν ήταν διαδεδοµένο.  Τα αιθέρια έλαια τα συναντάμε σε πολλούς λαούς µε πρώτους αυτούς της Ανατολής. Τα αρωµατικά φυτά και βότανα πάντα είχαν µια ιδιαίτερη θέση σε όλους τους αρχαίους λαούς. Οι Κινέζοι, οι Σουµέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι αναγνώριζαν επίσης την αξία τους. Η κατασκευή των αιθέριων ελαίων  προερχόταν από βότανα, λουλούδια, φρούτα, ρίζες,  φυτά, κουκούτσια, φλοιούς και φύλλα. Το  εντυπωσιακό  είναι  που  γνώριζαν  πως  θα  προσλάβουν    τα έλαια µε απόσταξη, έκθλιψη και εκχύλιση. Τα πιο συνήθη αρώµατα ήταν το γιασεµί, η λεβάντα, η µανόλια, η κανέλα, η βανίλια, το θυµάρι    και    η        βιολέτα    µε    διάφορες    ιδιότητες    για    παράδειγµα χαλαρωτικά,  καταπραϋντικά,    µαλακτικά,  τονοτικά, διεγερτικά, γενικά θεραπευτικά.  Η χρήση τους γινόταν µερικές φορές σε υπερβολή ιδιαίτερα στη Ρώµη που µέχρι και τα κύπελλα για κρασί κατασκευάζονταν από αρωµατικές ύλες. Πέρασαν όµως και από κρίση κατά τον Μεσαίωνα που υπήρξε αυστηρός περιορισµός για τη χρήση τους µόνο σε θρησκευτικές τελετές. Οι Αρχαίοι Έλληνες αλλά και οι υπόλοιποι αρχαίοι λαοί, παρασκεύαζαν διάφορες κρέμες χρησιμοποιώντας κερί μέλισας, γλυκερίνη και ζωϊκά και φυτικά λίπη, με σκοπό την ενυδάτωση και την αντιγήρανση.  Αυτό φάνηκε από ευρήματα που ήταν κεραμικά βάζα και μάλιστα πάνω τους αναγραφόταν ακόμη και ημερομηνία λήξης των προϊόντων.Τα σαπούνια με τη σειρά τους δεν χρησιμοποιούνταν.  Από αναφορές βλέπουμε πως οι Αιγύπτιοι έκαναν χρήση ενός μείγματος σαν το σαπούνι γύρω στο 1.500 π.Χ. που είχε σκοπό τον καθαρισμό.  Οι Άραβες ωστόσο παρασκεύαζαν ένα είδος σαπουνιού τόσο για τον καθαρισμό του σώματος όσο και των ρούχων.   Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου Εύη Ζάρπα Πτυχ. Αισθητικός-Κοσμητολόγος ΤΕΙ Αθήνας Πηγές: Περιοδικό "Αισθητική Σήμερα" makeupmagazine.com