Ιδιοπαθής και Ιατρογενής Δασυτριχισμός

Ιδιοπαθής δασυτριχισμός

Στην ίδια κατηγορία ανήκουν ο φυλετικός και ο οικογενής δασυτριχισµός. Ιδιοπαθής δασυτριχισµός καλείται  η  εµφανιζόµενη τρίχωση  πέρα  του  κανονικού  στη  περιοχή  του προσώπου  στην  περίοδο  της  εφηβείας  χωρίς  άλλη  ορµονική  διαταραχή.   Επιστηµονικές µελέτες, όµως, δείχνουν ότι πιθανώς σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει αυξηµένη έκκριση ανδρογόνων ορµονών, ενώ σε άλλες περιπτώσεις έχουν βρεθεί αυξηµένες συγκεντρώσεις 5 α- αναγωγάσης στο δέρµα. Σε ορισµένες περιπτώσεις η τριχοφυΐα επεκτείνεται στα άκρα και στον κορµό. Στα 3/4 των περιπτώσεων ο δασυτριχισµός συνοδεύεται από παχυσαρκία, οστεοπόρωση και λευκές και ροδόχρους ραβδώσεις στο δέρµα. Οι περισσότερες περιπτώσεις του ιδιοπαθούς δασυτριχισµού παρουσιάζουν και άλλα κλινικά συµπτώµατα, όπως ακµή, ανδρικού τύπου εφηβαίο και αύξηση µεγέθους κλειτορίδας, βάθυνση φωνής, διαταραχή εµµηνορρυσίας κ. λ. π. Είναι µία κατάσταση γενικά προσδιορισµένη. Ο βαθµός έκκρισης ιδρώτα και σµήγµατος είναι µεγαλύτερος απ' ότι στις φυσιολογικές γυναίκες της ίδιας ηλικίας. Η διάγνωση του ιδιοπαθή δασυτριχισµού είναι πολύ δύσκολη, γιατί δεν είναι εύκολο να αξιολογηθούν µε βεβαιότητα οι περιπτώσεις µε τις ήδη χρησιµοποιούµενες εργαστηριακές µεθόδους, αφού τα αποτελέσµατα τους πολλές φορές αντιφάσκουν. Η  διάγνωση  γίνεται  αφού  εξαιρεθούν  τα  γνωστά  αίτια  του  δασυτριχισµού. Αν  ο δασυτριχισµός είναι µικρού βαθµού και δεν εξελίσσεται και ειδικότερα αν αφορά µία µόνο ανδρογονοεξαρτώµενη περιοχή, οι περαιτέρω εξετάσεις δε προσφέρουν ιδιαίτερη βοήθεια. Το ίδιο    ισχύει    και    για    το    µέτριο    δασυτριχισµό    που    προσβάλλει    τµηµατικά    όλα    τα ανδρογονοεξαρτώµενα  σηµεία,  εφόσον,  όµως,  δεν  υπάρχει  σχετική  σµηγµατόρροια  ή αραίωση του τριχωτού της κεφαλής (κοινή φαλάκρα) και ο έµµηνος κύκλος είναι φυσιολογικός.   Στις βιοχηµικές εξετάσεις οι συγκεντρώσεις των 17-κετοστεροειδών συχνά είναι ελαφρά αυξηµένες. Αυξηµένη βρίσκεται και η απάντηση των επινεφριδίων στην ΑΟΤΗ κατά τη δοκιµασία διεγερσιµότητα τους. Αυξηµένη είναι συχνά και η γλυκουρονική τεστοστερόνη των ούρων, ενώ η πρεγναδιόλη και τα οιστρογόνα είναι σε φυσιολογικά επίπεδαz  

Ιατρογενής δασυτριχισμός

Η χορήγηση ανδρογόνων σε δραστικές δόσεις έχει σαν αποτέλεσµα την εµφάνιση κάποιου  βαθµού  δασυτριχισµού  που  καθορίζεται  από  την  ηλικία  και  τη  γενετική προδιάθεση του ατόµου. Τέτοια φάρµακα είναι η διαζοξίδη, η ΑCΤΗ, η τεστοστερόνη, τα γλυκοκορτικοστεροειδή, οι φαινοθειαζίνες, τα αναβολικά στεροειδή και κυρίως η διϋδροτεστοστερόνη,    η    στρεπτοµυκίνη, η    φαινυντοίνη    και    η    πενικιλλαµίνη. Τα περισσότερα από τα αναβολικά στεροειδή έχουν ανδρογόνα δράση και είναι δυνατόν να προκαλέσουν δασυτριχισµό. Τα προγεστερινοειδή σπάνια εµφανίζουν ανδρογόνα δράση, αλλά σε ορισµένες γυναίκες µπορεί να µεταβολιστούν µε µη φυσιολογικό τρόπο. Η έκταση και ο βαθµός του δασυτριχισµού εξαρτώνται κυρίως από τη δόση και από την ισχύ του σκευάσµατος. Πιθανώς ο δασυτριχισµός να συνοδεύεται και από άλλα σηµεία αρρενοποίησης και συνήθως υποχωρεί µετά τη διακοπή της θεραπείας. Σε    εγκύους    γυναίκες    η   χορήγηση  ανδρογόνων, κυρίως συνθετικών προγεστερινοειδών για να εµποδιστούν εκτρώσεις, έχει πολλές φορές σαν αποτέλεσµα αρρενοποίηση των θηλυκών εµβρύων.   Επιμέλεια άρθρου Ζάρπα Ευαγγελία Πτυχ. Αισθητικής – Κοσμητολογίας Καθηγήτρια Αισθητικής – Εισηγήτρια Σεμιναρίων