Ότιδήποτε μπαίνει στο σώμα μας, π.χ. από ένα τραύμα, θεωρείται ξένο και μπορεί να έχει διάφορα μεγέθη. Μπορεί να είναι στην επιφάνεια και να αφαιρείταια εύκολα ή να είναι σφηνωμένο και να χρειάζεται χειρουργείο. Μπορεί να είναι εστία μικροβιακής μόλυνσης ή να εμποδίζει κάποια αιμορραγία ή μια λειτουργία.
Ο τραυματισμός στο μάτι είναι πάντα σοβαρός. Πολλές φορές μπαίνουν σκόνη και άμμος προκαλώντας πόνο, δακρύρροια και δυσκολία στην όραση. Έχοντας πολύ φως, ανοίγουμε τα βλέφαρα του ατόμου και του ζητάμε να κοιτάξει προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν εντοπίσουμε το ξένο σώμα προσπαθούμε να το βγάλουμε ρίχνοντας πολύ νερό από ένα δοχείο. Με την άκρη ενός βρεγμένου μαντηλιού μπορούμε να το βγάλουμε αν είναι στο κάτω βλέφαρο. Αν δεν τα καταφέρουμε, κλείνουμε το μάτι με μια γάζα, το στερεώνουμε και ζητάμε βοήθεια από έναν οφθαλμίατρο.
Δεν επιτρέπεται, για κανένα λόγο, να τρίψουμε το μάτι μας.
Στο εξωτερικό αυτί μπορούν να μπουν διάφορα πράγματα ακόμη και έντομα. Το άτομο αισθάνεται πόνο, μείωση της ακοής και σε περίπτωση εντόμου, ένα ενοχλητικό βουητό και μια αίσθηση ότι κινείται.
Καλό θα ήταν να μεταφέρουμε το άτομο σε έναν ωτορινολαρυγγολόγο.
Πάρα πολλές φορές τα παιδιά μπορεί να βάλουν κάτι στο στόμα ή την μύτη τους και να σφηνώσει εκεί. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ηρεμήσουμε το άτομο και να το πάμε στο νοσοκομείο.
Ποτέ δεν βγάζουμε εμείς το αντικείμενο.
Είναι, επίσης, πάρα πολύ εύκολο για τα παιδιά να καταπιούν ένα αντικείμενο. Ακόμη, ψυχασθενείς και φυλακισμένοι, καταπίνουν και αυτοί μεγάλα και αιχμηρά αντικείμενα. Προσπαθούμε να ηρεμήσουμε και το παιδί και τους γονείς και επικοινωνούμε με τον γιατρό. Είναι σημαντικό να ξέρουμε τι κατάπιε το παιδί και αν μπορούμε παίρνουμε ένα παρόμοιο μαζί μας.
Κρυπωτός Δημήτριος
Ιατρός – Παθολόγος
Εύη Ζάρπα
Αξιολογήστε το Άρθρο