Εθισμός σε χαρτοπαιξία και τζόγο

Δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι βρίσκουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ασχολία με τα τυχερά παιχνίδια.  Άλλοι με τα χαρτιά (τράπουλα), άλλοι με το καζίνο, τα ζάρια κ.λ.π.  Πολλοί νομίζουν ότι το ελέγχουν, σε περίπτωση όμως που γίνει συνήθεια, τότε καταλήγει σε εθισμό και μάλιστα τόσο σοβαρό, όσο και τα ναρκωτικά ή ο αλκοολισμός.  Για την ακρίβεια πρόκειται για μία διαταραχή του ελέγχου των παρορμήσεων.  Για να καταλάβουμε πως κάποιος είναι εθισμένος στο τζόγο, αρκεί να παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις του, σε περίπτωση που δεν μπορεί να παίξει.  Αρχίζει και λέει ψέματα, με σκοπό να βρει δικαιολογία για να πάει να τζογάρει, γίνεται επιθετικός, έχει όλα τα συμπτώματα του στερητικού συνδρόμου.  Περίπου 2% του πληθυσμού είναι εθισμένοι στο τζόγο εκ των οποίων περισσότεροι είναι οι άντρες, οι οποίοι και παίζουν μεγαλύτερα ποσά σε σχέση με τις γυναίκες. Δυστυχώς στις μέρες μας υπάρχουν πολλοί και ταυτόχρονα εύκολοι τρόποι, για να παρασυρθεί κάποιος σε μία τέτοια πορεία.  Αυτό γίνεται γιατί πλέον ο τζόγος διαφημίζεται κατά κόρον στα ΜΜΕ, υπάρχει στο διαδίκτυο και κάθε λίγο και λιγάκι, βγαίνει και μία διαφήμιση σχετική με τζόγο και τυχερά παιχνίδια, με το άνοιγμα μιας ιστοσελίδας.  Είναι πολύ εύκολο λοιπόν ακόμη και έφηβοι να εθιστούν σε αυτό.  Όλος αυτός ο καταιγισμός έχει ωθήσει την κοινωνία στο να έχει εντάξει το τζόγο στις συνηθισμένες ασχολίες της καθημερινότητας, πράγμα ιδιαίτερα επικίνδυνο, γιατί πλέον κανείς δεν το θεωρεί απειλή για τη ζωή του, την κοινωνικότητα και την οικονομική του ευημερία. Εκτός από την περιέργεια όμως η οποία ίσως στην αρχή ωθεί τα άτομα στο τζόγο, υπάρχουν άλλοι σοβαρότεροι λόγοι που τους ωθούν στο να γίνει αυτό συνήθεια.  Αυτό είναι κυρίως η ανάγκη για αποφυγή από τα προβλήματα της καθημερινότητας.  Τα άτομα αυτά ίσως έχουν κάποια ψυχολογικά τραύματα, ίσως πάλι δε νιώθουν καλά μέσα στην ίδια τους την οικογένεια, άλλοι έχουν οικονομικά προβλήματα τα οποία τους ωθούν προς το τζόγο, ή απλά θέλουν να αποκτήσουν εύκολα χρήματα.  Σε περίπτωση που κερδίσουν αρχίζουν και υπερηφανεύονται, έχουν ιδιαίτερα υψηλή αυτοπεποίθηση, γι' αυτό και τολμούν να πάρουν το ρίσκο.Αν χάσουν όμως τα πράγματα δυσκολεύουν και φυσικά η οικογένειά τους πληρώνει το τίμημα, μιας και είναι ιδιαίτερα επιθετικοί, κακόκεφοι και το μόνο που θέλουν είναι να βρουν μια ευκαιρία να ρεφάρουν. Τις περισσότερες φορές τα πράγματα γίνονται ακόμη δυσκολότερα γιατί ο εθισμένος εκτός από το τζόγο, καταφεύγει και στο αλκοόλ, βρίσκεται σε κατάθλιψη και δημιουργούνται ποικίλα προβλήματα στις σχέσεις του με τον κοινωνικό περίγυρο. Το θετικό είναι πως υπάρχουν μονάδες απεξάρτησης από το τζόγο ή ακόμη και ιδιώτες που αναλαμβάνουν αυτή τη δουλειά.  Το δύσκολο είναι να φτάσει κανείς μέχρι εκεί, αφού τις περισσότερες φορές δεν αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης.  Το καλύτερο που πρέπει να γίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι μία συζήτηση μεταξύ των μελών της οικογένειας, σε ιδιαίτερα ήπιους τόνους για να βρεθεί μία λύση, δεν θα πρέπει να διευκολύνει η οικογένεια την τάση του εθισμένου, δηλαδή να του δίνει χρήματα, ή να κανονίζει να βρεθεί με "ύποπτες" παρέες.  Πρέπει απλά να είναι εκεί, να δείχνει την αγάπη της η οικογένεια στο άτομο αλλά φυσικά να θέτει τα όρια που πρέπει.   Μαρία Νομικού Ψυχολόγος