Διαμόρφωση νεανικού ατόμου σε γηρασμένο

Γήρανση προσώπου και λαιμού (γενικά)

Τοποθετούμε βάση παντού στο πρόσωπο, χρησιμοποιώντας ένα σπόγγο από αφρολέξ σαν μέσο. Παίρνουμε εκφράσεις μπροστά στον καθρέφτη για να βρούμε το δείκτη ρυτίδων στις έξω άκρες των ματιών, του μετώπου και του λαιμού. Επίσης παρατηρούμε τα τονισμένα μέρη του προσώπου, τις σκιάσεις του προσώπου και του λαιμού. Αρχίζουμε τη διαδικασία της γήρανσης με απαλό τράβηγμα του μετώπου χαράζοντας ρυτίδες και τοποθετώντας φωτεινότητα. Συνεχίζουμε να το κάνουμε αυτό τμήμα – τμήμα μέχρι που όλες οι προεξέχουσες περιοχές του προσώπου να περιέχουν χάιλάιτ. Μαλακά στρώνουμε τις τονισμένες περιοχές αφήνοντας ορισμένες περιοχές φωτεινότερες από τις άλλες. Κατόπιν παρατηρούμε προσεκτικά το πρόσωπο στον καθρέφτη. Ανάλογα με τον τόνο της βάσης, το χάιλάιτ μόνο του, ίσως να έδινε τη χρειαζούμενη γήρανση, αν όχι ακολουθούμε το επόμενο βήμα. Αφού βυθίσουμε μια καθαρή 3/8 βούρτσα μέσα σε χρώμα σκίασης, τοποθετούμε την πλακέ της άκρη δίπλα σε μια τονισμένη περιοχή και απλώνουμε προς τα απάνω. Κάθε τονισμένη περιοχή από χάιλάιτ μπορεί να είναι δίπλα σε μια άλλη τονισμένη περιοχή από σκούρα σκίαση. Αν χρειάζεται επιπλέον βάθος, σε ορισμένες περιοχές με ρυτίδες δοκιμάζουμε να χρησιμοποιήσουμε ένα σκούρο καφέ μολύβι με μυτερή άκρη. Πρέπει όμως, οι γραμμές να μη φαίνονται «σχεδιασμένες». Πουδράρουμε όλο το πρόσωπο και το λαιμό με ημιδιάφανη πούδρα. Αφαιρούμε την περίσσεια πούδρα. Για την ηλικία που έχουμε δημιουργήσει θα είναι ίσως αναγκαίο να προσθέσουμε μερικά γκρίζα μαλλιά ή ένα γκρίζο μουστάκι. Λευκαντές μαλλιών είναι διαθέσιμοι σε υγρή και στικ μορφή, σε χρώματα άσπρο, κίτρινο, φωτεινό γκρι-μπλε, αφού βεβαιωθούμε ότι το στρώμα των μαλλιών, έχει περάσει και βαθύτερα όχι μόνο στην επιφάνεια. Γκριζάρουμε τα φρύδια και τα μαλλιά, αλλά όχι τα τσίνορα. Για τα τσίνορα, απλά προσθέτουμε χρώμα από τη βάση. Η διαδικασία που ακολουθείται κατά περιοχή περιγράφεται αναλυτικά στη συνέχεια.  

Δόντια

Κυκλοφορούν σε τρία χρώματα τα προσθετικά δοντιών, άσπρο, μαύρο, νικοτίνης. Εφαρμόζονται εύκολα σε στεγνά δόντια. Απομακρύνονται με βούρτσισμα ή τρίβοντάς τα με μια λίμα για τα νύχια.  

Ρυτίδες

Η κατασκευή των ρυτίδων είναι απαραίτητη σε ένα γεροντικό μακιγιάζ. Ο ιδανικότερος τρόπος είναι να τονίσουμε τις ήδη υπάρχουσες φυσικές ρυτίδες του προσώπου. Στην περίπτωση που οι ρυτίδες δεν είναι εμφανείς, όταν το μοντέλο είναι νέο, τότε προσπαθούμε να βρούμε τη θέση τους μέσα από κάποιους μορφασμούς του μοντέλου. Ένας άλλος τρόπος είναι να μελετήσουμε τις φωτογραφίες ηλικιωμένων ατόμων και να προσαρμόσουμε ότι είδαμε στο πρόσωπο που δουλεύουμε, λαμβάνοντας υπόψη την προσωπολογία. Χαράζουμε με το μολύβι ή με πολύ λεπτό πινελάκι του άι λάινερ τις ρυτίδες πάνω στις φυσικές ρυτίδες του προσώπου. Με ένα μέτριο πινέλο φωτίζουμε τις φυσικές πτυχές του προσώπου απλώνοντας χάιλάιτ. Η ένταση καθώς και το πλάτος της φωτεινότητας καθορίζεται από τη θέση της πηγής του φωτός. Για τις ρυτίδες πρέπει να σιγουρευτούμε ότι οι άκρες του δεν σβήνουν μέσα στη βάση αλλά το τελείωμά τους είναι λεπτό και απότομο. Για τη δημιουργία της κάθε πτυχής σκιάζουμε ανάλογα με το βάθος που θέλουμε να έχει. Όσο βαθύτερη είναι η πτυχή τόσο εντονότερη πρέπει να είναι η σκίαση. Η επιφάνεια του προσώπου δεν είναι επίπεδη, συνεπώς και οι ρυτίδες που χαράζουμε δεν πρέπει να δείχνουν επίπεδες αλλά παίζοντας με τους τόνους του χάιλάιτ και της σκίασης πρέπει να δίνουν την αίσθηση στρογγυλότητας και βαθύτητας. Μετά τη χάραξη των ρυτίδων ακολουθεί στίπλινγκ ώστε να γίνει πιο φυσικό το αποτέλεσμα, χωρίς όμως να επηρεαστεί το μακιγιάζ γήρανσης.  

Γήρανση μετώπου

Έχοντας βυθίσει το πινέλο σε χρώμα φωτεινότητας, φωτίζουμε το μετωπιαίο οστό και τα υπερόφρυα τόξα που κρατούν το φως Η περιοχή ανάμεσα στις φωτεινότητες σκιάζεται ώστε να δημιουργηθεί πτώση του δέρματος. Επίσης σκιάζουμε την περιοχή των κροτάφων, εντονότερα εσωτερικά και απαλαίνουμε πλησιάζοντας στις ρίζες των μαλλιών. Η ένταση των φωτοσκιάσεων εξαρτάται από την ηλικία που θέλουμε να αποδώσουμε. Όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία τόσο πιο έντονη είναι η σκίαση. Σκιάζουμε επίσης την περιοχή μεταξύ των δύο υπερόφρυων τόξων στη ρίζα της μύτης. Αν θέλουμε να αποδώσουμε έντονη χαλάρωση στην περιοχή αυτή τονίζουμε τη φωτεινότητα στα δύο υπερόφρυα. Απαραίτητη είναι η δημιουργία ρυτίδων. Αυτό μπορεί να γίνει είτε τονίζοντας τις ήδη υπάρχουσες είτε τις δημιουργούμε παρατηρώντας τις φυσικές ρυτίδες. Οι ρυτίδες χαράσσονται λεπτές, και δε σβήνουν στο χρώμα της βάσης. Είναι οριζόντιες στο κέντρο του αλλά και κάθετες στη ρίζα της μύτης ανάμεσα στα υπερόφρυα τόξα. Ανάλογα με τη θέση της πηγής του φωτός φωτίζουμε για τη δημιουργία πτυχής πάνω ή κάτω από τις ρυτίδες. Αν η ηλικία που θέλουμε να αποδώσουμε δεν είναι μεγάλη κι έτσι η δημιουργία ρυτίδων δεν είναι αναγκαία τότε οι φωτοσκιάσεις είναι απαλές. Όταν το χρώμα της βάσης είναι αρκετά σκούρο ανάλογα με την περίπτωση μπορούμε να μειώσουμε τη σκίαση ή να μην χρησιμοποιήσουμε καθόλου σκιά γιατί η αντίθεση με τις φωτεινότητες είναι άμεσα ορατή. Στο τέλος, αν χρειάζεται, κάνουμε στίπλινγκ για να απαλύνουμε τις αντιθέσεις, χρησιμοποιώντας το χρώμα της βάσης. Για μεγαλύτερη φυσικότητα μπορούμε αντί της βάσης να χρησιμοποιήσουμε άλλα χρώματα όπως λίγο ρουζ για να αποφύγουμε το γκριζάρισμα.  

Γήρανση ματιών

  Για ένα επιτυχημένο γεροντικό μακιγιάζ ματιών, τα χωρίζουμε σε περιοχές που φωτίζουμε ή σκιάζουμε αναλόγως. Δουλεύουμε με προσοχή και ακρίβεια γιατί τα μάτια είναι το σημαντικότερο και εκφραστικότερη χαρακτηριστικό του προσώπου και η επιτυχία στο μακιγιάζ του καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία του συνόλου. Η πρώτη περιοχή είναι αυτή του άνω βλεφάρου προς τη ρίζα της μύτης έως κάτω στον έσω κανθό η οποία πάντα σκιάζεται. Αποτελεί την πιο σκοτεινή περιοχής του ματιού. Τα όρια της περιοχής αυτής προς τη μύτη πρέπει να δουλευτούν καλά γιατί η μία πλευρά σβήνει στο πλάι της μύτης που σκιάζεται ενώ ή άλλη σβήνει προς τον άξονα της μύτης ο οποίος φωτίζεται. Το εσωτερικό όριο αυτής της περιοχής σβήνει απαλά μέσα σε μια μικρή περιοχή του άνω βλεφάρου που λειτουργεί ως μεταβατικό σημείο ανάμεσα στην περιοχή της σκίασης που περιγράψαμε και στο υπόλοιπο άνω βλέφαρο. Ανάλογα με την ένταση των αντιθέσεων για τη δημιουργία πτυχών, αυτή η μικρή περιοχή μπορεί να παραλειφθεί, πάντοτε πάντως φροντίζουμε τη βαθμιαία μετάβαση της σκίασης σε φωτεινότητα και αντίστροφα. Η δεύτερη περιοχή είναι η περιοχή του άνω βλεφάρου από το υπερόφρυο τόξο ως τον έξω κανθό. Εδώ κατά κανόνα φωτίζουμε για να προβάλλει η περιοχή και να δείξουμε την πτώση του δέρματος. Για να το πετύχουμε αυτό σκιάζουμε την κάτω άκρη αυτής της περιοχής. Γενικά η φωτεινότητα ξεκινά έντονα κάτω από το φρύδι και βαθμιαία καταλήγει σε σκίαση στον έξω κανθό. Το εσωτερικό όριο της περιοχής αυτής σκιάζεται συνήθως έντονα ώστε να δείξει χαλάρωση του δέρματος. Όσο πιο χαλαρωμένο επιθυμούμε να δείχνει το δέρμα τόσο εντονότερη είναι η σκίαση. Αν δε χρειάζεται έντονη χαλάρωση τότε η σκίαση σβήνει απαλά μέσα στην μεταβατική περιοχή. Στην περίπτωση που το μάτι πρέπει να φαίνεται βυθισμένο όλη η παραπάνω περιοχή σκιάζεται. Η κάτω άκρη αυτής της περιοχής συνήθως διασχίζεται από τις ρυτίδες του ματιού. Όταν το μακιγιάζ μας απαιτεί τη χάραξή τους τότε τις δημιουργούμε όπως έχουμε δει στο αντίστοιχο κεφάλαιο λαμβάνοντας υπόψη την μορφολογία του ματιού και φροντίζοντας να δείχνουν φυσικές κι όχι επίπεδες και ξένες με το σύνολο του μακιγιάζ. Μια Τρίτη περιοχή είναι το βλέφαρο που σκεπάζει το μάτι. Αυτό μπορούμε κατά περίπτωση να το σκιάσουμε ή να το φωτίσουμε. Συνήθως σκιάζεται ελαφρά αλλά σε ένα εξώφθαλμο μάτι, το δέρμα γύρω από το βολβό που προβάλλει, βυθίζεται από μόνο του, οπότε το φωτίζουμε ώστε να φαίνεται. Όταν η περιοχή αυτή φωτίζεται τότε το όριό της με το υπόλοιπο άνω βλέφαρο σκιάζεται έντονα για τη δημιουργία της πτυχής του άνω βλεφάρου. Η περιοχή ακριβώς κάτω από τις κάτω βλεφαρίδες κατά κανόνα σκιάζεται. Το υπόλοιπο κάτω βλέφαρο σκιάζεται αλλά όχι εξ’ ολοκλήρου. Η σκιά ξεκινά από τον έσω κανθό πιο έντονη και σβήνει όσο προχωρούμε προς τα έξω. Εδώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είτε μία απόχρωση την οποία θα δουλέψουμε καλά είτε δύο αποχρώσεις μία στην εσωτερική γωνία και την άλλη για την εξωτερική. Το βάθος της σκίασης καθορίζεται κι εδώ από τον χαρακτήρα και την ηλικία του ρόλου. Σ’ ένα πολύ γηρασμένο πρόσωπο ή μια σκηνή που θέλει τον ηθοποιό άυπνο αν κι όχι ιδιαίτερα γηρασμένο οπωσδήποτε το κάτω βλέφαρο σκιάζεται έντονα. Στο κάτω βλέφαρο θα σχεδιάσουμε και τις ρυτίδες του ματιού, οι οποίες είναι οριζόντιες. Για να μη δείχνουν επίπεδες και για να φανεί η χαλάρωση του βλεφάρου φωτίζουμε όπου χρειάζεται όπως έχουμε μάθε από το σχεδιασμό των ρυτίδων. Εκτός από τα παραπάνω στο γεροντικό μακιγιάζ συμβάλει η ύπαρξη σακούλας κάτω από τα μάτι την οποία μπορούμε να δημιουργήσουμε είτε με χάιλαιτ και σκίαση είτε με λάτεξ. Κατά κανόνα ο συνδυασμός χάιλάιτ και σκίασης, εξυπηρετεί μέχρι μια ορισμένη ηλικία. Όταν ο ρόλος αναφέρεται σε πολύ γηρασμένο άτομο τότε χρειάζεται να τοποθετήσουμε σακούλα από λατεξ την οποία είτε κατασκευάζουμε ίτε την αγοράζουμε έτοιμη και την τοποθετούμε όπως θα δούμε πιο κάτω. Επίσης, ένα γερασμένο μάτι δεν μπορεί να δείχνει υγιές. Για να αποδώσουμε το ασθενικό και ταλαιπωρημένο βλέμμα χρησιμοποιούμε κάποιο κόκκινο μολύβι ή σκιά για να περιγράψουμε το μάτι ή για να τονίσουμε την περιοχή του άνω βλεφάρου που βρίσκεται στις ρίζες των βλεφαρίδων.

Κατασκευή σακούλας ματιών

Η σακούλα σχηματίζεται στο κάτω βλέφαρο. Η κατασκευή της με το συνδυασμό χάιλάιτ και σκίασης γίνεται όταν το πρόσωπο γηράσκει για κάποια χρόνια. Στα πολύ γηρασμένα πρόσωπα το αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό και γι’ αυτό χρησιμοποιούμε μόνο προσθετικά υλικά. Η δημιουργία σακούλας με φωτοσκιάσεις απαιτεί ιδιαίτερη δεξιοτεχνία γιατί ο χώρος που δουλεύουμε είναι πολύ μικρός και ο μεταβολές στο χρώμα πρέπει να είναι καθαρές. Όταν υπάρχει φυσική σακούλα στον ηθοποιό τότε τη χρησιμοποιούμε σαν οδηγό. Αν δεν υπάρχει τη δημιουργούμε με χρώμα. Με ένα μεσαίο πινέλο τοποθετούμε χάιλάιτ γύρω από τη σακούλα με το όριο να είναι έντονο. Σβήνουμε το χάιλάιτ προς τα κάτω άμεσα στο βασικό χρώμα. Επίσης τοποθετούμε χάιλαιτ στο εσωτερικό της σακούλας πάνω από το χάιλάιτ που βάλαμε προηγουμένως. Ανάλογα με το πως έχουμε σκιάσει το κάτω βλέφαρο το χάιλάιτ μπορεί να φτάνει ως την περιοχή κάτω από τις βλεφαρίδες. Αν το έχουμε σχεδιάσει να δείχνει χαλάρωση τότε περιλαμβάνουμε την πτυχή στο σχεδιασμό της σακούλας. Σχεδιάζουμε με μια πολύ σκούρα σκιά τη βάση της σακούλας. Για να φαίνεται φυσικό το αποτέλεσμα χρησιμοποιούμε μια μεσαία απόχρωση, για να γεμίσουμε το χώρο πάνω από τη βάση. Η μεσαία σκιά πρέπει να σβήνει απαλά μέσα στη φωτεινότητα, ενώ προς τα κάτω το όριο είναι πιο καθαρό. Η διαβάθμιση προς τα κάτω γίνεται με σβήσιμο της πολύ βαθειάς σκίασης προς την μεσαία σκιά. Αφού τελειώσουμε το σχεδιασμό πουδράρουμε και ελέγχουμε το αποτέλεσμα. Αν είναι απαραίτητο κάνουμε στίπλινγκ ώστε να την ενσωματώσουμε στο σύνολο. Ξαναπουδράρουμε.  

Γήρανση φρυδιών

Μαζί με τα μάτια προσθέτουμε ηλικία και στα φρύδια. Αν αφήσουμε το νεανικό σχήμα τους αρκεί για να καταστραφεί ένα κατά τα άλλα τέλειο αποτέλεσμα. Ο συνηθέστερος τρόπος είναι να αλλάξουμε το σχήμα τους. Ανάλογα με το χαρακτήρα και την ηλικία του ρόλου καταλήγουμε στο σχήμα που ταιριάζει στην περίπτωση. Μπορούμε τότε ή να προσθέσουμε τρίχες ή να τα αποτριχώσουμε μερικώς. Όταν η μεταβολή που πρέπει να γίνει είναι ριζική τότε είναι προτιμότερο να τα εξαφανίζουμε και να προσθέτουμε άλλα τεχνητά από πάνω. Αν δεν είναι απαραίτητη η ολοκληρωτική μετατροπή των φρυδιών, για παράδειγμα αν ο ρόλος είναι λίγα χρόνια γηραιότερος του μοντέλου, τότε μπορούμε απλώς να τα βάψουμε. Για τη βαφή χρησιμοποιούμε το λευκαντικό που χρησιμοποιούμε και στα μαλλιά ή κάποιο άσπρο στικ ή άσπρη μάσκαρα ή σκιά ή ακόμα και το άσπρο του κλόουν. Περνάμε το χρώμα μέσα από τις τρίχες προς την κατεύθυνση των φρυδιών και προς τα πάνω. Με τον τρόπο αυτό το φρύδι γκριζάρει φυσικά χωρίς να γίνεται τελείως άσπρο.  

Γήρανση μύτης

Η γήρανση της μύτης γίνεται κατά περιοχές. Το σημείο ανάμεσα στα φρύδια σκιάζεται. Στην περιοχή αυτή περιλαμβάνονται και οι κατακόρυφες ρυτίδες του μετώπου. Τα σημεία των ρυτίδων φαίνονται όταν το μοντέλο συνοφρυωθεί. Πιο έντονη είναι η κεντρική από τις τρεις ρυτίδες, η οποία είναι και πιο πλατειά στο κέντρο της. Οι δύο άλλες που είναι στις άκρες ανάλογα με το πρόσωπο μπορεί να είναι κι έξω από αυτή την περιοχή ή απλά να ξεκινούν από εδώ. Η συνέχεια αυτής της περιοχής είναι ό άξονας της μύτης που φωτίζεται. Σ’ ένα γηρασμένο πρόσωπο η μύτη πρέπει να φαίνεται λεπτή και το οστό να προβάλλει. Αν το μοντέλο έχει μεγάλη μύτη τότε η άκρη της περιοχής μένει με το χρώμα βάσης ή σκιάζεται για να δείξει μικρότερη. Η περιοχή του άξονα της μύτης επιδέχεται διάφορες αλλαγές για να αποδώσει τον εκάστοτε χαρακτήρα. Οι αλλαγές αυτές μπορούν να γίνουν είτε με χάιλάιτ και σκιά είτε με τη χρήση προσθετικών. Τα δύο πλάγια της μύτης σκιάζονται σ’ αυτό το μακιγιάζ. Χρειάζεται δεξιοτεχνία ώστε το πέρασμα από τη σκίαση προς τη φωτεινότητα του άξονα να γίνει ομαλά. Τα ρουθούνια της μύτης σκιάζονται κι αυτά όπως τα πλάγιά της, ιδιαίτερα όταν είναι πλατειά. Αντίθετα όταν είναι πολύ στενά φωτίζονται στο κέντρο τους. Πάντως και στην πρώτη περίπτωση μια μικρή περιοχή χάιλάιτ στο πάνω μέρος των ρουθουνιών δίνει φυσικότερο σχήμα στη μύτη. Τέλος το ακρορρίνιο σκιάζεται, αν και συνήθως στην σκηνή φαίνεται φυσιολογικά σκιασμένο. Η μύτη εκτός από το γεροντικό μακιγιάζ, μπορεί να μακιγιαριστεί με φωτοσκιάσεις ανάλογα με τις ιδιομορφίες της. Για παράδειγμα όταν ο άξονας της μύτης είναι κυρτός και δεν εξυπηρετείται ο ρόλος τότε το κύρτωμα κρύβεται όπως έχουμε διδαχθεί στο διορθωτικό μακιγιάζ. Με τον ίδιο τρόπο δουλεύουμε κάθε ιδιομορφία προσαρμόζοντας τις αλλαγές αυτές στο γεροντικό μακιγιάζ.  

Γήρανση ρινοπαρειακής αύλακας

Οι πτυχές που σχηματίζονται στην περιοχή αυτή, έχουν διαφορές ως προς τη μορφή, ανάλογα με το πρόσωπο και το μακιγιάζ που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Μπορεί να είναι στενότερες στα άκρα και πιο πλατειές στο μέσον τους, κοντές ή μακριές, λεπτές ή ενωμένες με τις άλλες ρυτίδες του προσώπου. Βυθίζουμε ένα μέτριο πινέλο σε φωτεινότητα και χαράσσουμε μια γραμμή που να ξεκινά από τον έσω κανθό και κατεβαίνει κατά μήκος του δέρματος στην περιοχή μεταξύ παρειάς και μύτης. Η πάνω άκρη της γραμμής αυτής πρέπει να είναι έντονη, ενώ το πάχος της γραμμής εξαρτάται από τι θέλουμε να αποδώσουμε. Όσο κατεβαίνουμε, η γραμμή λεπταίνει και γίνεται λιγότερο έντονη. Αν εξασκηθούμε μπορούμε να καταφέρουμε αυτές τις διακυμάνσεις με κατάλληλη τοποθέτηση και πίεση στο πινέλο. Δουλεύουμε την κάτω άκρη της φωτεινότητας προς τα μέσα και την πάνω άκρη προς τα έξω. Στη συνέχεια, με ένα άλλο πλατύτερο πινέλο, χαράζουμε τη ρινοχειλική αύλακα. Δημιουργούμε μια έντονη γραμμή με χάιλάιτ που θα πρέπει να παραμείνει έτσι. Απλώνουμε τη φωτεινότητα για να σβήσει βαθμιαία προς το ανώτερο μέρος του άνω χείλους σ’ ολόκληρη την πτυχή. Με το μέτριο πινέλο, παίρνουμε μεσαίο χρώμα σκίασης και τονίζουμε τη ρυτίδα δημιουργώντας μια λεπτή γραμμή που εξαφανίζεται σταδιακά όσο κατεβαίνουμε. Η σκίαση αυτή τοποθετείται παράλληλα με τη φωτεινότητα αλλά δεν την καλύπτει. Η διαφορά πρέπει να μείνει έντονη. Δουλεύουμε την εξωτερική άκρη της γραμμής προς τα πάνω και έξω, ώστε να σβήσει ελαφρά μέσα στο βασικό χρώμα. Κάνουμε το ίδιο και προς τα κάτω σ’ όλο το μήκος της σκίασης. Χρησιμοποιώντας ένα σκούρο χρώμα δουλεύουμε με το πινέλο την έντονη εσωτερική άκρη της σκίασης που δημιουργήσαμε πριν και σβήνουμε σταδιακά μέσα στο βασικό χρώμα. Απαλύνουμε τη σκίαση σ’ όλο το μήκος της χωρίς να την απομακρύνουμε από την πτυχή. Το αποτέλεσμα πρέπει να είναι μια καθαρή και έντονη αντίθεση ανάμεσα στη φωτεινότητα και τη σκίαση. Προσέχουμε η πτυχή που σχηματίζουμε να μην είναι επίπεδη, αλλά τρισδιάστατη. Αν χρειάζεται κάνουμε στιπλινγκ, με προσοχή όμως ώστε να μην αλλοιώσουμε την πτυχή.

Γήρανση παρειών

Το χαρακτηριστικό που κυριαρχεί στις παρειές είναι τα ζυγωματικά. Με την πάροδο της ηλικίας τα ζυγωματικά οστά προβάλλουν και φωτίζονται ενώ σκιάζεται η κοιλότητα. Όταν το μοντέλο έχει φυσικά έντονα ζυγωματικά τότε με τον συνδυασμό χάιλάιτ και σκίασης τα τονίζουμε. Με ένα πινέλο σχετικά πλατύ φωτίζουμε την κορυφή του οστού που θέλουμε να προβάλλει. Διαμορφώνουμε τα όρια της φωτεινότητας. Η πάνω άκρη σβήνει μέσα στο βασικό χρώμα ενώ η κάτω μεταβαίνει σταδιακά από τη φωτεινότητα προς τη σκίαση την οποία τραβάμε με το πινέλο στο κάτω μέρος του ζυγωματικού. Προσέχουμε ιδιαίτερα αυτή τη μετάβαση για να μη δημιουργηθεί διαχωριστική γραμμή. Στο γεροντικό μακιγιάζ η αντίθεση ανάμεσα στο χάιλάιτ και τη σκίαση είναι έντονη και αποδίδει την αντίθεση ανάμεσα στο οστό που προβάλλει και το μάγουλο που βυθίζεται. Η σκιά στο κάτω μέρος του ζυγωματικού σβήνει απαλά προς τα κάτω. Οι παρειές ακριβώς κάτω από το ζυγωματικό συνήθως φωτίζονται ελαφρά ενώ η βάση τους σκιάζεται. Η σκίαση ακολουθεί την καμπύλη της παρειάς ως γύρω από την κάτω σιαγόνα. Γύρω από το ζυγωματικό οστό μπορούμε να δημιουργήσουμε μία πτυχή που ξεκινά από τη μύτη, για να δείξουμε χαλάρωση στα μάγουλα. Η πτυχή αυτή είναι αρκετά στενή στο ξεκίνημά της και πλαταίνει όσο κατεβαίνει, ώσπου γίνεται αρκετά πλατειά.  

Γήρανση στόματος

Ξεκινάμε σβήνοντας το περίγραμμα των χειλιών. Με το γήρας τα χείλη λεπταίνουν. Για το λόγο αυτό πριν εφαρμόσουμε το γεροντικό μακιγιάζ, κάνουμε φωτοσκιάσεις για να δείξουν τα χείλη λεπτότερα. Βέβαια το μέγεθος των χειλιών εξαρτάται από το χαρακτήρα που θέλουμε να αποδώσουμε, δηλαδή τι ηλικία, σε τί φυλή κ.λπ. ανήκει ο ρόλος. Γύρω από την εξωτερική γραμμή των χειλιών χαράσσουμε τις χαρακτηριστικές κάθετες ρυτίδες του στόματος. Η πυκνότητα και το βάθος αυτών των ρυτίδων εξαρτάται από την ηλικία που θέλουμε να αποδώσουμε με το μακιγιάζ. Σε ένα πολύ γερασμένο πρόσωπο οι ρυτίδες είναι πολλές και έντονες. Ταυτόχρονα φωτοσκιάζουμε και την περιοχή γύρω από τα χείλη. Η περιοχή δίπλα στις γωνίες των χειλιών πρέπει να δείχνει χαλαρωμένη. Σχηματίζουμε μια πτυχή στο δέρμα. Φωτίζουμε την κορυφή της πτυχής που σκιάζουμε προς τα κάτω. Η περιοχή ακριβώς κάτω από την πτυχή φωτίζεται μέχρι την αρχή του πηγουνιού. Ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο γηρασμού των χειλιών είναι η ανώμαλη επιφάνεια που αποκτούν με την πάροδο της ηλικίας. Για να αλλάξουμε τη λεία επιφάνεια των χειλιών, εφαρμόζουμε την τεχνική του στίπλινγκ για ανώμαλο δέρμα. Αν ο ρόλος απαιτεί χρώμα στα χείλη μπορούμε είτε να το προσθέσουμε με κραγιόν, είτε να το εφαρμόσουμε με το στίπλινγκ για μεγαλύτερη φυσικότητα. Στις πολύ μεγάλες ηλικίες στο στόμα μπορούν να αναπτυχτούν σπίλοι ή άλλα εξανθήματα ή πληγές. Αυτές τις κατασκευάζουμε όπως θα δούμε στη συνέχεια και τις τοποθετούμε κατόπιν στα χείλη.  

Γήρανση πηγουνιού

Η περιοχή του πηγουνιού συνήθως μακιγιάρεται σε συνδυασμό με του στόματος, στο γεροντικό μακιγιάζ. Με ένα λεπτό πινέλο το οποίο έχουμε βουτήξει σε χρώμα σκίασης, σκιάζουμε την εσοχή που σχηματίζεται ανάμεσα στο κάτω χείλος και το πηγούνι. Η σκίαση σχηματίζει ένα τόξο του οποίου το κοίλο κοιτά προς τα κάτω. Στη συνέχεια, με καθαρό πινέλο το οποίο βουτάμε σε χάιλάιτ, φωτίζουμε στρογγυλά κάτω απλό το τόξο της σκίασης, ακριβώς πάνω στο πηγούνι. Με την πάροδο της ηλικίας σχηματίζεται κάτω από το πηγούνι, διπλοσάγονο. Αν υπάρχει φυσικό στο μοντέλο τότε το τονίζουμε με χάιλάιτ. Αν δεν υπάρχει τότε μπορούμε να προσπαθήσουμε να το δημιουργήσουμε με συνδυασμό χάιλάιτ και σκίασης. Σκοπός μας είναι να δώσουμε μία αίσθηση χαλάρωσης κάτω από το πηγούνι και προς το λαιμό. Όταν το αποτέλεσμα δεν είναι πειστικό, με τον παραπάνω τρόπο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε προσθετικό και στη συνέχεια κάνοντας στίπλινγκ να το ενσωματώσουμε στο μακιγιάζ μας.  

Γήρανση της κάτω σιαγόνας

Στο γεροντικό μακιγιάζ, η κάτω σιαγόνα πρέπει να φαίνεται χαλαρωμένη. Η πετυχημένη χαλάρωση αυτής της περιοχής συμβάλλει στο πειστικό αποτέλεσμα. Η ιδιομορφία του κάθε ηθοποιού είναι ο οδηγός των γραμμών χαλάρωσης που θα κατασκευάσουμε. Όταν ο ηθοποιός έχει οστέινο πρόσωπο ίσως χρειαστούν προσθετικά για να δείξουμε τη χαλάρωση. Ξεκινάμε με χάιλάιτ, από το αυτί ως το πηγούνι, τονίζοντας το οστό. Με ένα δεύτερο πινέλο σκιάζουμε κάτω από τη φωτεινότητα, σχηματίζοντας τρία τόξα. Το πρώτο ξεκινά από το αυτί και ακολουθεί την κάτω μεριά του οστού, το δεύτερο ακολουθεί το ανώτερο τμήμα του οστού και το τρίτο φτάνει στο χάιλάιτ του πηγουνιού. Στα σημεία που ενώνονται τα τρία τόξα αφήνουμε μικρές περιοχές με χάιλάιτ σε σχήμα τριγωνικό. Τα σημεία του χάιλάιτ πρέπει να σβήνουν φυσικά μέσα στο βασικό χρώμα τόσο προς τις παρειές όσο και προς τα κάτω. Η διαβάθμιση από το χάιλάιτ στη σκίαση γίνεται προοδευτικά και πάντα μετά το χάιλάιτ στις τριγωνικές περιοχές προσθέτουμε μέση σκίαση. Οι πλευρές πρέπει να είναι έντονες και γι΄ αυτό σκιάζουμε έντονα. Όταν η χαλάρωση είναι μεγάλη τότε σκιάζομε περισσότερο τις κατώτερες περιοχές της πτυχής. Για τη γήρανση της κάτω σιαγόνας δουλεύουμε εσωτερικά. Μπορούμε να τοποθετήσουμε βαμβάκι ή ειδικά σφουγγάρια τα οποία παραμένουν σ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Είναι κατανοητό ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο και απαιτεί μεγάλη εξάσκηση από πλευράς του ηθοποιού. Γι’ αυτό πολλές φορές προτιμούμε τη χρήση προσθετικών όπως αναφέραμε στην αρχή.  

Γήρανση λαιμού

Ένα επιτυχημένο γεροντικό μακιγιάζ κρίνεται από την πειστική γήρανση του λαιμού. Ο λαιμός με την ηλικία εμφανίζει σημάδια του γήρατος ίσως και εντονότερα από το πρόσωπο. Το γεροντικό μακιγιάζ ακολουθεί αυτή την αρχή. Όταν ο λαιμός γερνά οι μύες και το οστά προβάλλουν. Τα σημεία αυτά τα φωτίζουμε. Οι μύες είναι οι στερνοκλειδομαστοειδείς καθώς και οι μύες της τραχείας και του λάρυγγα. Το σχήμα τους μοιάζει με κύλινδρο κι έτσι τονίζουμε με χάιλάιτ το κέντρο του νοητού κυλίνδρου και εστιάζουμε με σκούρο χρώμα τα πλάγια. Η πορεία από το χάιλάιτ στη σκίαση πρέπει να είναι πολυεπίπεδη ακριβώς για να αποδώσει τη στρογγυλότητα του κυλίνδρου. Η περιοχή που σχηματίζεται από τους στερνοκλειδομαστοειδείς και τις κλείδες σκιάζεται. Επίσης σχηματίζουμε τη χαλάρωση στην περιοχή του λάρυγγα. Σκιάζουμε με το πινέλο σχηματίζοντας δύο τόξα χαλάρωσης γύρω από το λάρυγγα. Φωτίζουμε με χάιλάιτ πάνω από τα δύο τόξα για να φανεί η πτώση του δέρματος. Το σημείο αυτό χρειάζεται μεγάλη δεξιοτεχνία για να είναι το αποτέλεσμα πειστικό. Στο λαιμό σχεδιάζουμε οριζόντιες ρυτίδες. Με ένα λεπτό πινέλο χαράσσουμε τις ρυτίδες ακολουθώντας τις φυσικές ρυτίδες του λαιμού. Τοποθετούμε χάιλάιτ πάνω από το σκούρο χρώμα των ρυτίδων για να δημιουργήσουμε τη χαλάρωση του δέρματος. Οι ρυτίδες αυτές σχηματίζονται ως πίσω το λαιμό μέχρι τα αυτιά. Στα πλάγια του λαιμού οι ρυτίδες γίνονται διαγώνιες και μπορούμε να τις σχεδιάσουμε πλατύτερες και λιγότερες.  

Γήρανση χεριών

Βάζουμε τη βάση χρησιμοποιώντας σα μέσο σπόγγο από αφρολέξ. Κρατάμε το χέρι κάτω, ακριβώς από το φως και παρατηρούμε καλά όλα τα οστά, τις φλέβες και τις διαρθρώσεις των μυών που χρειάζεται να τοποθετήσουμε χάιλάιτ και σκιά. Με μια καθαρή βούρτσα βάζουμε χάιλάιτ σε όλα τα τμήματα του χεριού, όπως παρατηρούνται κάτω από το φως. Με μια άλλη βούρτσα σκουραίνουμε όλες τις σκιασμένες και πιεσμένες περιοχές δίπλα στις τονισμένες. Σκιάζουμε τις περιοχές μεταξύ των κόμπων και στις δύο πλευρές κάθε δακτύλου. Για να κάνουμε φανερές τις φυσικές ρυτίδες στις αρθρώσεις, κάμπτουμε τα δάκτυλα και βάζουμε ένα άγγιγμα από χρώμα σκίασης πάνω σε κάθε κόμπο. Απλώνουμε τα δάκτυλα και εξετάζουμε πάλι τις ρυτίδες, τονίζοντάς τες με ένα ελαφρό άγγιγμα από χάιλάιτ. Ένα άγγιγμα από μπλε-γκρι επάνω στις αρθρώσεις θα τις κάνει περισσότερο εξέχουσες. Αν έχουμε κρεμώδες ρουζ, το τοποθετούμε πριν το πουδράρισμα. Ένα άγγιγμα πάνω σε κάθε άρθρωση είναι μια μεγάλη βοήθεια να δημιουργήσουμε γηρασμένα χέρια. Αν έχουμε συμπαγές ρουζ, πουδράρουμε τα χέρια και μετά απλώνουμε συμπαγές ρουζ πάνω στις αρθρώσεις με ένα κομμάτι βαμβάκι ή με μια βούρτσα για ρουζ. Προσοχή αυτό εφαρμόζεται σε κάθε τεχνική για το γέρασμα των χεριών. Το τελικό αποτέλεσμα αν διαλέξουμε τη σωστή βάση για την προσωπικότητα που πορτράρουμε, βάζουμε την ελαφρά φωτεινά και ακολουθούμε τα βήματα που παίρνονται εδώ, μπορούμε ωστόσο να το χρησιμοποιήσουμε μπροστά στις φωτοσκιάσεις, αλλιώς θα αλλοιώσουμε την όψη αυτού που μακιγιάρουμε γι’ αυτό πρέπει να αποφύγουμε να σχεδιάσουμε αυθαίρετες γραμμές εδώ κι εκεί. Αυτή η τεχνική μπορεί να γίνει και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Ας μην ξεχνάμε ότι ο τύπος των μαλλιών, η ενδυμασία και η όλη φυσική ικανότητα προσαρμογής είναι τμήματα από την όλη διαδικασία γήρανσης.  

Stippling

Το stippling είναι μια τεχνική του μακιγιάζ με την οποία εφαρμόζουμε το χρώμα πάνω στο δέρμα ταμπονάροντάς το και όχι απλώνοντάς το. Ονομάζεται και ζωγραφική με τελείες. Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται, όταν θέλουμε να δώσουμε εντύπωση γηρασμένου δέρματος, δέρματος με φακίδες ή και κηλίδες, για να προσθέσουμε ή να αλλάξουμε βασικό χρώμα. Χρησιμοποιείται επίσης όταν θέλουμε να δώσουμε εντύπωση ανώμαλου δέρματος, για να κρύψουμε διαχωριστικές γραμμές και για να μετριάσουμε τις φωτοσκιάσεις. Τέλος, χρησιμοποιείται για να δώσει την υφή του δέρματος πάνω από τα διάφορα προσθετικά υλικά. Γίνεται με πινέλο ή με σφουγγάρι.   Τσιγώνια Αλεξάνδρα Επίκουρος Καθηγήτρια ΤΕΙ Αθήνας