Βελονισμός

Ο βελονισμός αποτελεί μια εναλλακτική μορφή θεραπείας, του οποίου οι ρίζες βρίσκονται στην Αρχαία κίνα 3000π.Χ.  Η παράδοση αναφέρει ότι όταν κάποιες φορές, ένα βέλος κατά τη διάρκεια μιας μάχης, εισχωρούσε σε συγκεκριμένο σημείο στο σώμα, είχε θετική επίδραση σε κάποια νόσο.  Από τότε, ξεκίνησε η έρευνα για τα διάφορα σημεία που επηρεάζουν κατά ορισμένο τρόπο τον οργανισμό.  Τα σημεία τα οποία είχαν κοινή δράση, συγκεντρώθηκαν σε ομάδες και οι ομάδες αυτές ονομάστηκαν μεσημβρινοί.  Οι πρώτες βελόνες ήταν από πέτρα, οστά ψαριών και καλάμι μπαμπού.  Αργότερα ήρθαν και οι μεταλλικές. Ο βελονισμός σαν μέθοδος θεραπείας έφτασε στην Εύρώπη, μαζί με το μετάξι, την πυξίδα, την τυπογραφία, πολλούς αιώνες πριν.  Στην Ευρώπη ξεκινά περίπου από το 1949 στη Δυτική Γερμανία, Αυστρία και Γαλλία.  Το 1975 οι Σοβιετικοί, αποφασίζουν να ασχοληθούν σοβαρά με αυτή τη μέθοδο θεραπείας και χαρακτηριστικό είναι ότι πολλές σχολές ιατρικής πλέον διδάσκουν βελονισμό. Η πρώτη επιστημονικά τεκμηριωμένη απόδειξη της αναλγητικής δράσης του βελονισμού, προήλθε από την ανακάλυψη των ενδορφινών, οι οποίες είναι ορμόνες που παράγονται μετά από τη χρήση των βελόνων.  Εκτός από τις ενδορφίνες, σημαντικό ρόλο στην αναλγητική δράση του βελονισμού παίζουν και οι νευροδιαβιβαστές, που παράγονται σαν απάντηση του οργανισμού, στο δερματικό ερεθισμό, μετά την είσοδο της βελόνας.  Επίσης υπάρχει μεγάλη πιθανότητα με το βελονισμό, να διεγείρονται νευρικές ίνες του εγκεφάλου, που αυξάνουν το μηχανισμό άμυνας απέναντι στις παθήσεις.  Πολλά σύγχρονα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για το χρόνιο πόνο, δρουν με μηχανισμό ανάλογο του βελονισμού. Ο βελονισμός, είναι μια ολιστική αναίμακτη και χωρίς φάρμακα μέθοδος, η οποία χρησιμοποιεί ειδικές μακριές βελόνες, αποστειρωμένες, που τοποθετούνται στα λεγόμενα σημεία βελονισμού, που βρίσκονται στο σώμα, το κεφάλι, τα αυτιά και τα άκρα, με σκοπό τη θεραπεία αναστρέψιμων παθήσεων, συνδρόμων ή συμπτωμάτων. Στόχος του βελονισμού, είναι να διορθώσει την κάθε διαταραχή που παρουσιάζεται στη ροή της ενεργειακής λειτουργίας του οργανισμού.  Ο σωστός ερεθισμός με τις βελόνες, των ενεργών αυτών σημείων του σώματος, έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση ή την ελάττωση της ενέργειας, ανάλογα με την πάθηση. Κινέζοι ιατροί, έχουν διαπιστώσει, ότι όταν μια λειτουργία του ανθρώπινου σώματος διαταράσσεται, τότε συγκεκριμένα δερματιικά σημεία του άρρωστου οργανισμού, πονούν αυτόματα ή μετά από πίεση με τα δάχτυλά μας.  Τα σημεία αυτά δεν είναι άλλα από τα σημεία βελονισμού και βρίσκονται κατά μήκος της πορείς των μεσημβρινών, οι οποίοι συνδέονται με τη διαταραγμένη λειτουργία. Παράγοντες που επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά, το βελονισμό, είναι η χρονική διάρκεια της ασθένειας, η βαρύτητα των ανατομικών βλαβών, η ηλικία, τα φάρμακα που έχουν προηγηθεί, αλλά και η γενικότερη κατάσταση της υγείας. Κλείνοντας τόσο η δυτική όσο και η κινέζικη ιατρική, έχουν ως αντικείμενο την κυτταρική βλάβη και τη λειτουργική διαταραχή.  Η διαφορά τους είναι ότι η πρώτη εστιάζει στο κύτταρο, δίνοντας φάρμακα για την κυτταρική θεραπεία, ενώ η κινέζικη διορθώνει την ενεργειακή διαταραχή, βοηθώντας έτσι στην κυτταρική βλάβη. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει προσθετεί ο ηλεκτροβελονισμός, όπου ορισμένες βελόνες συνδέονται με ηλεκτρικό ρεύμα και ο ερεθισμός των σημείων, γίνεται με ακτίνες ψυχρού soft laser.  Κάθε σημείο των περιοχών αυτών, είναι ένα αντανακλαστικό σημείο, για κάποιο συγκεκριμένο όργανο, το οποίο μπορεί να ανκουφιστεί πολλές φορές με βελονισμό.   Επιμέλεια άρθρου Ζάρπα Ευαγγελία Πτυχ. Αισθητικός - Κοσμητολόγος Πηγές: Φυσιολογία του Βελονισμού , Μιλτιάδης Γ. Καράβης Mayoclinic Εναλλακτική ιατρική