Βαλβιδικές παθήσεις

Κυριότερη αιτία των βαλβιδικών παθήσεων αποτελεί η ρευματική ενδοκαρδίτιδα που είναι επιπλοκή του ρευματικού πυρετού.  Άλλες αιτίες όμως αποτελούν α) η σύφιλη, η οποία προσβάλλει συνήθως την αορτική βαλβίδα, β) κάποιες συγγενείς βλάβες, όπου δημιουργούνται κατά την ενδομήτριο ζωή και συνηθίζονται στις βαλβίδες της πνευμονικής αρτηρίας και τέλος γ) η βακτηριδιακή ενδοκαρδίτιδα που συμβάινει σε ήδη αλλοιωμένες βαλβίεες.   Η βλάβη που προκύπτει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι είτε στένωση είτε ανεπάρκεια της βαλβίδας. Οι βαλβιδοπάθειες είναι μόνιμες καταστάσεις και σιγά - σιγά επιβαρρύνουν την καρδιά γιατί στην μεν στένωση δημιουργείται εμπόδιο στην εξώθηση του αίματος, στην δε ανεπάρκεια παλινδρομεί αίμα από τις βαλβίδες (που δεν κλείνουν καλά) και η καρδιά για να εξωθήσει το πρόσθετο αίμα πρέπει να λειτπυργήσει “επιπλέον”.   Τελικό επακόλουθο μιας βαλβιδοπάθειας είναι η καρδιακή ανεπάρκεια (είτε αριστερή είτε δεξιά ανάλογα). Η θεραπεία είναι χειρουργική, και σε περίπτωση στένωσης γίνεται διάνοιξη των βαλβίδων, σε περίπτωση ανεπάρκειας, γίνεται τοποθέτηση τεχνητών βαλβίδων, και σε περίπτωση καρδιακής ανεπάρκειας κάνουν άλλη θεραπευτική αγωγή.   Δημήτριος Κρυπωτός Ιατρός Παθολόγος