Ίκτερος

Ο ίκτερος είναι η κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αύξηση της χο-λερυθρίνης στο αίμα, που προκαλεί κίτρινη χρώση στο δέρμα και τους βλεννογόνους π.χ. τους επιπεφυκότες. Η χολερυθρίνη είναι προϊόν διάσπασης της αιμοσφαιρίνης, που σε φυ-σιολογικές συνθήκες φέρεται στο ήπαρ, συνδέεται με γλυκουρονικό οξύ και αποβάλλεται στο έντερο με την χολή.  

Οι κατηγορίες των ίκτερων είναι:

 Αποφρακτικός ίκτερος Προκύπτει από απόφραξη των χοληφόρων οδών, (κυρίως του χοληδό-χου πόρου), οπότε έχουμε στάση της χολής και η χολερυθρίνη εισέρχεται στο αίμα. Τα κόπρανα σε αυτή την περίπτωση είναι αποχρωματισμένα. Η από-φραξη μπορεί να γίνει από λίθο, καρκίνο κλπ.   Ηπατοκυτταρικός ίκτερος Προκύπτει από καταστροφή ή βλάβη των ηπατικών κυττάρων, οπότε η χολερυθρίνη μένει σε μεγάλο βαθμό στο αίμα γιατί δεν προσλαμβάνεται από τα κατεστραμμένα ηπατικά κύτταρα για να συνδεθεί με γλυκουρονι-κό οξύκαι να αποβληθεί. Η καταστροφή των ηπατικών κυττάρων μπορεί να οφείλεται σε λοιμώ-ξεις (λοιμώδης ηπατίτιδα), δηλητηριάσεις, καρκίνο κλπ. Μορφή ηπατοκυτταρικού ικτέρου είναι και ο ίκτερος των νεογνών, που οφείλεται στην καθυστέρηση ανάπτυξης του ενζύμου “γλυκουρονική τρανφεράση” το οποίο συνδέει την χολερυθρίνη με το γλυκουρονικό οξύ (σμφανίζεται την 3η - 5η μέραμετά την γέννηση). Στους δυο αυτούς τύπους ίκτερου εκτός από την κίτρινη χρώση, υπάρχει και κνησμός (κυρίως στο δέρμα).    Αιμολυτικός ίκτερος Οφείλεται σε μεγάλες αιμολύσεις (αιμόλυση είναι η καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων στον οργανισμό). Σε αυτή την μορφή ίκτερου αυξάνεται η χολερυθρίνη που δεν έχει συνδεθεί με γλυκουρονικό οξύ η οποία δεν περνάει το νεφρικό ηθμό και δεν βρίσκεται στα ούρα, γιατί είναι λιποδιαλυτή. Στον αποφρακτικό ίκτερο η χολερυθρίνη είναι υδατοδιαλυτή (συνδέ-εται με γλυκουρονικό οξύ) και περνάει τον νεφρικό ηθμό.   Δημήτριος Κρυπωτός Ιατρός Παθολόγος